WSTĘP - SPIS TREŚCI - OPIS:



Najdawniejsze prace Mierzej ewskiego, jakie udało się odnaleźć, pochodzą z czasów jego pobytu w war¬szawskiej Szkole Rysunkowej. Scenki ilustracyjne i głowy, rysowane ołówkiem w szkicowniku, świadczą o -wrodzonej pamięci wzrokowej, o łatwości technicz¬nej, ale także o półdziecinnym jeszcze dyletantyzmie. Do krakowskiej Akademji Sztuk Pięknych Mie-rzejewski wstąpił w okresie prawdziwej w niej dykta¬tury Jana Stanisławskiego. Wśród uczniów "wszystkich kursów panował istny szał malowania pejzaży z na¬tury. We wszystkich zakątkach Krakowa i jego oko¬licy spotykało się młodych artystów, notujących go¬rączkowo, szerokiemi plamami farby olejnej, na tek-lurkach, kolory i walory przedmiotów w słońcu, cie¬niu, we mgle, zmierzchem, nawet nocą. Powstawała polska odmiana impresjonizmu, dotąd żywotna ((Szkoła krakowskich pejzażystów)).
Wyspiański wywierał pewien wpływ. Miał zapa¬lonych wielbicieli; bardzo już wówczas chory, zrzadka tylko zjawiał się w Akademji.
Mehoffer uczył syntetycznego, starannego rysunku, akty kazał ((budować)), to jest uwydatniać strukturę anatomiczną ciała ludzkiego. Kurs jego bardzo był przez uczniów ceniony, jednak nawet najwierniejsi przechodzili nieraz na pejzaż do Stanisławskiego.
Profesorowie Cynk i Unierzyski nie mieli wśród młodzieży żadnego oddźwięku.
O Falacie, Wyczólkowskim, można zaryzykować

twierdzenie, że sami oni znajdowali się do pewnego stopnia w orbicie wpływów Stanisławskiego.
Ideałem większości starszych i młodszych kra¬kowskich artystów było malowanie szeroko, barwnie, nastrojowo, w bezpośredniem zetknięciu z naturą.
Zagadnienia budowy obrazu, kształtowania, ry¬sunek — aż nazbyt często były lekceważone.
Mierzejewski nie poddał się tej ogólnej tendencji.
W Sądzie Parysa, wykonanym prawdopodobnie w pierwszym roku pobytu w Krakowie, znać już chęć definjowania kształtów. Postacie bogiń i Parysa, obry¬sowane twardą i kanciastą «stylizującą» linją, mają nieźle zaznaczoną budowę, proporcje wydłużone. Pącz¬kujące drzewo dobrze wypełnia i wzbogaca kompo¬zycję. Kreska ołówkowa kładziona śmiało, lekko. Wy¬raźne są refleksy sztuki prerafaelitów angielskich — i Mehoffera, do którego Mierzejewski zapisał się do¬piero kilka lat później.
Projekt na afisz z r. 1905—1906, wzorowany jest trochę na Wyspiańskim, trochę na drzeworytach ja¬pońskich, trochę na Beardsleyu. Kobieta o twarzy Me¬duzy ma wężowate włosy i kształty. Na jej kapeluszu, sukni, koło niej, wiją się eliptycznie stylizowane ro¬śliny. Plamy kładzione płasko, bez modelunku, obry¬sowane delikatnie konturem, kolory przyćmione: se-pjowy, zgniły zielony, gasnący kobalt. Wytworna sztucz¬ność charakteryzuje to mało własne, lecz gustownie przeprowadzone «secesyjne» wypracowanie Mierzej ew-skiego.
W rysunku Królewska rodzina, z roku prawdopo¬dobnie 1908, znać krzepnięcie talentu i jakgdyby da¬lekie echo sztuki Matejki. Mierzejewskiemu marzy się wielki obraz historyczny, marzą się wspaniałe i pełne charakteru postacie. Malarstwo historyczne jest wów¬czas w Krakowie na indeksie, wszyscy jego koledzy malują pejzażyki a la Stanisławski, stylizacje a la Wy-

spiański. Tworzy więc Mierzejewski groteskę. W tym małym rysuneczku przejawia się zupełnie wtedy u nas niezwykła umiejętność kształtowania i wielka już pew¬ność ręki.
Cały czas pobytu w krakowskiej Akademji Mie¬rzejewski pracuje bardzo intensywnie. Wciąż rysuje: na kursie akty i studja, w domu kompozycje, portrety przyjaciół, karykatury.
Jego węglowy Autoportret z roku 1910 pełen energji, zwięzły, wyrazisty, ma kształty obrysowane grubą, płynną linją, walory ujęte w wielkie masy, mo-delunek syntetyczny, oszczędny. Wpływ Wyspiańskiego wyraźny.
W Karykaturze W. Dunina z roku 1911, naryso¬wanej delikatną, jak pajęczyna, wyrazistą kreską ołów¬kową, przez zmiany proporcji i secesyjną stylizację, daje groteskowy, lecz bardzo podobny portrecik. Ry-suneczkami, wykonanemi podobną techniką, ilustruje numery wychodzącego pewien czas w Krakowie pisma humorystycznego p. t.: Abdera.
Zaczyna malować olejno dość późno, około roku 1911, gdyż brakowało mu ciągle pieniędzy na kupno farb. Sprawdza się na nim znane powiedzenie Ingresa, że dobry rysownik z kolorem łatwo sobie daje radę. Zaraz w pierwszych swoich studjach z natury, w nie¬skończonym pejzażu, znajdującym się u dra Kościń-skiego, w Martwej naturze z jabłkami, wiernie notuje modulacje barw. Farbę kładzie plamkami, miejscami pozostawia niezamalowane płótno, chcąc w ten spo¬sób oddać wibrację powietrzną.
Z równą łatwością opanowuje technikę litogra¬ficzną i akwafortową. Śmiało, z temperamentem rytuje Zuzannę i starców. Krakowska dziewczyna, narysowana na kamieniu syntetycznie i miękko, dekoracyjną ara¬beską wypełnia pole kompozycji.
Podczas paromiesięcznego pobytu we Francji pra-

cował Mierzejewski gorączkowo. Dr. Kościriski w mie¬szkaniu jego w Paryżu widział całą kolekcję dosko¬nałych w kolorze studjów z natury i szkiców kompo¬zycyjnych. Oprócz kilku akwarelek, wszystkie one za¬ginęły. Prawdopodobnie pozostawił je Mierzejewski u któregoś z kolegów, nagle wyjeżdżając do Zakopa¬nego na kurację.
W Paryżu korzystał z rad prof. Pankiewićza. Razem z nim zwiedzał Louvre, galerje i zbiory pry¬watne. Zobaczył nareszcie oryginały starych mistrzów, obrazy impresjonistów, postrmpresjonistów, próby pierw¬szych kubistów. Tych Mika tygodni, spędzonych za¬granicą, ogromnie rozszerzyło horyzont artystyczny Mierzejewskiego. Pozbył się ówczesnych lokalnych, kra¬kowskich smaczków, 'uświadomił sobie środki i cele swojej sztuki.
Zaraz po powrocie do kraju maluje podług szki¬ców z Bretanji dwie większe kompozycje: Port rybacki, który w kilka lat później zaczyna przerabiać, nie koń¬czy, w rezultacie psuje, oraz Idyllę. W obrazie tym organizuje w dekoracyjny i suggestyjny zespół studjo-wane z natury motywy. Giętkie postacie marynarza i dziewczyny, miękkie rytmy drzew, brzegów, kontra¬stują ze spiętrzonemi domami miasteczka, śpiczastemi żaglami wypływających na połów łodzi; jasne a in¬tensywne kolory, zestraja w całość pogodną, rzeź-wiącą, jak nadmorski poranek. Farbą olejną pokrywa płótno cienko, wyraźnie odciętemi płaszczyznami. Mo-delunek wydobywa gęstemi, równoległemi pociągnię¬ciami pendzla.
Tę samą technikę stosuje w malowanych bezpo¬średnio z natury pejzażach zakopiańskich, powietrz¬nych i świetlistych; kszialty przedmiotów wyraźnie ku-bizuje, upodabnia do trójkąta, prostokąta, kuli.
Rysuje w tym czasie dużo portretów węglowych, nerwowemi, śmiałenii kreskami. Kontur, tak silnie za-

znaczony w Autoportrecie z r. 1910, staje się delikat¬niejszy, w cieniach zupełnie się rozpływa, trójwymia¬rowość kształtów mocno jest uwydatniona, czasem na¬wet kosztem walorów, kontrasty białego papieru i aksa¬mitnej czerni węgla umiejętnie są wyzyskane.
Jest w pracach Mierzejewskiego z tego okresu jakieś niespotykane w malarstwie naszem początku XX wieku opanowanie własnego rozmachu, jakaś zwię¬zła jędrność.
Wywiera on wielki wpływ na kolegów. Staje się czołowym malarzem nowej generacji, pierwszym zwia¬stunem «formizmu». Przykładem swoim przypomina, że przedmioty, oprócz barw, mają także kształty, że obraz jest zespołem tych kształtów.



SPIS CHRONOLOGICZNY WAŻNIEJSZYCH PRAC JACKA MIERZEJEWSKIEGO


1) Sad Parysa; 17x15 cm., rys. ołówkiem, r. 1904,
■własność dr. Kościńskiego w Warszawie.
2) Projekt na afisz; 41x26 cm., akwarela, r. 1900,
■własność dr, Kościńskiego w Warszawie.
3) Królewska rodzina; 16x14 cm., rys. ołówkiem, r. 1508,
■własność dr. Kościdskiego w Warszawie.
4) Autoportret; 83x60 cm., rys węglem, r. 1910,
własność dr, Kościńskiego w Warszawie.
5) Pejzaż niedokończony; 65X65 cm., olejny, r. 1911,
■własność dr. Kościńskiego w Warszawie.
6) Wazon i jabłka; 80x70cm., olejny, r. 1911,
własność rodziny.
7) Karykatura p. M. Dunina; 39x24 cm., rys. ołówkiem, r. 1911,
własność p. M. Dunina w Warszawie.
8) Zuzanna; 16x15 cm,, akwaforta, r. 1912,
własność dr. Kościńskiego w Warszawie.
9) Karykatury do pisma humorystycznego «Abdera» w Krakowie, r.
10) Krakowska dziewczyna; 68x30 cm., autolitografja, r. 1913.
11) Miejska dziewczyna; 68x30 cm., autolitografja, r. 1913.
12) Port bretoński; 108x94 cm., olejny, r. 1913,
■własność rodziny.
13) Idylla rybacka; 104x100cm., olejny, r. 1913,
własność rodziny.
U) Portret p. H. Duninówny; 61x47 cm., rys. węglem, r. 1913, wł. p. H. Duninówny w Warszawie.
15) Portret art. malarza Rożena; 45x33 cm., autolilografja, r. 1913.
16) Portret żony; 27x26 cm., sangwina, r. 19'14,
własność rodziny.

17) Śpiąca kobieta z pieskiem; rys. węglem, r. 1914,
własność p. St. Popławskiego w Krakowie.
18) Gubałówka; 93x90 cm., olejny, r. 1914,
własność rodziny.
19) Ogród w Zakopanem; 117x100 cm., olejny, r. 1915,
własność rodziny.
20) Las'; 94x87 cm., olejny, r. 1915,
własność rodziny. 20 Portret p. B.; 124x82 cm., olejny, r. 1915,
wł. p. W. Wolffowej w Piotrowicach pod Nałęczowem
22) Portret żony siedzącej; 83x60 cm., olejny, r. 1915,
własność Dep. Sztuki.
23) Portret żony z psem; 167—93 cm., olejny, r. 1915,
własność rodziny. I
24) Kościółek w Witowie; 70X60 cm., olejny, r. 1915,
własność rodziny.
25) «Polska»; olejny, r. 1915,
własność p. T. Toeplitza w Warszawie.
26) Czerwone jabłka; 60x57 cm., olejny, r. 1915,
własność dr. Różeekiej w Warszawie,
27) Kwiaty; 60x57 cm., olejny, r. 1915,
własność p. Zielińskiego w Krakowie.
28) Autoportret; olejny, r. 1915,
własność rodziny.
29) Widok z okna w Zakopanem; 108x94 cm„ olejny, r. 1915,
własność p. J. Tretera w Krakowie.
30) Umarlak; 93X90 cm., olejny, malowany w latach 1[zasłonięte]915-19,
własność rodziny.
31) Jabłka; 71x70 cm., olejny, r. 1916,
własność rodziny,
32) Żona czesząca się; 115x100 cm., olejny, r. 1916,
własność rodziny,
33) Portret p, W. W.; 45x39 cm., olejny, r. 1916,
własność rodziny.
34) Wawel; 120x90 cm., olejny matowany w latach 1917—1923,
własność rodziny,
35) Martwa natura; 94x87 cm., olejny, r. 1917,
własność p, G. Beyiina w Warszawie.
36) Judyta; 8VsXó1/acm,J akwaforta, r. 1917,
37) Wawel; 17x12 cm., akwaforta, r. 1917.
38) Portret p. R. A.; rys. węglem, r. 1917.
własność p. Róży Aleksandrowiczówny w Krakowie.
39) Psoty miłosne; teka litograficzna.
40) Portret p. R. A.; 77X59 cm., olejny, malowany w latach 1917—1923,
16
własność p. Róży Aleksandrowiczówny w Krakowie.


41) Rysunki piórkowe do Masek; r. 1918, Kraków.
42) Kościół w Witowie; 60x57 cm„ olejny, r. 1918.
wł. p. St. Meyera w Warszawie.
43) Pogrzeb; 99x85 cm., olejny, malowany w latach 1918—1923,
własność rodziny.
44) Zuzanna; 79x69 cm., olejny, malowany w latach 1918—-1921,
własność rodziny,
45) Kwiaty na stoliku; 46x46 cm., olejny, r. 1918,
własność rodziny.
46) Cytryny; 60x57 cm., olejny, r. 1919,
własność rodziny.
47) Portret żony; 56x50 cm., olejny, r. 1919,
własność rodziny.
48) Porlret p. W. W.; 53x47 cm., olejny, r. 1919,
własność p. Wolffowej, Piotrowice pod Nałęczowem.
49) Pomidory; 80x70 cm., olejny, r. 1919,
własność rodziny.
50) Porlret nieznajomej, 83x60 cm., olejny, r. 1919,
własność rodziny.
51) Aleja w Nałęczowie; 139x70 cm,, olejny, r. 1919,
własność rodziny.
52) Portret p. W. W.; 86x58 cm., akwarela, r. 1919,
własność rodziny.
53) Dom w Piotrowicach; 60x57cm., olejny, r. 1920,
własność p. Dr. Goldstadta w Warszawie.
54) Jędruś i jabłka; 83x60 cm., olejny, r. 1920,
własność rodziny.
55) Porlret p. N. L.; 86x48 cm., akwarela, r. 1920,
własność rod/.iny.
56) Portret p. B.; 66x60 cm., olejny, r. 1921,
własność rodziny.
57) Sąd; 60x57 cm., olejny, r. 1921,
własność rodziny,
58) Gruszki; 60x57,cni., olejny, r. 1921,
własność p. T. Toeplitza w Warszawie.
59) Zuzanna; akwarela, r. 1921,
własność p. Róży Aleksandrowiczówny w Krakowie.
60) Pelargonje; 56x51 cm., olejny, r. 1922,
własność rodziny.
61) Stokrotki; 56x51 cm., oiejny, r. 1922,
własność rodziny.
62) Primule; 71X70 cm., akwarela, r. 1922,
własność rodziny,
63) Portret p, E. A.j rys ołówkiem i piórem, r. 1923,
własność p. Róży Aleksandrowiczówny w Krakowie.

6i) Autoportret; rysunek ołówkiem, r. 1923,
własność p. Róży Aleksandrowiczówny w Krakowie.
65) Brzeg morza; 50x35 cm., akwarela, r. 1923,
własność rodziny.
66) Zatoka Pucka; 50x35 cm„ akwarela, r. 1923,
własność p, L, Toeplitza w Medjolanie.
67) Wieś w słońcu; 50x35 cm,, akwarela, r. 1923,
■własność rodziny.
68) Z Helu; akwarela, r. 1923,
własność p. J. Meyera w Warszawie.
69) Bór na Helu; akwarela, r. 1923,
własność rodziny,
70) Ozdoby choinkowe, wyrabiane podług projektów Jacka Mierzejew-
[skiego, w latach 1920—1924,
71) Jgdruś; 43x39 cm., olejny, r. 1924, y
własność rodziny.
72) Kompozycja; 22x17 cm., akwarela, r. 1924,
własność rodziny.



ARTYKUŁY KRYTYCZNE O JACKU MIERZEJEWSKIM


«Wystawa Jacka Mierzejewskiegos nap. Wacław Husarski. Katalog Xlii, Salon Sztuki Czesława Garlińskiego, Marzec 1924.
«Jacek Mierzejewskia nap. J. Z. (Jan Zyzjiowski.) Tygodnik [Ilustrowany, r. 1924, Nr. 13.
flWystawa Jacka Mierzejewskiegos nap. J. Ż. (Jan Zyznowski.) Wiado¬mości Literackie, r. 1, Nr. 13.
«Vystawa prac Mierzejewskiegos nap, M. Wallis, Przegląd Warszawski,
r. 1924, Nr. 34-35. '
«Ś. P, Jacek Mierzej ewskiB nap. Wacław Husarski. Tygodnik Illustro-wany, r. 1925, Nr. 13.
•Wystawa Jacka Mierzej ewskiego* nap. Wacław Husarski. Pani r. 1924, Nr. 3-4.


WIELKOŚĆ 19,5x12,5CM,MIĘKKA OKŁADKA,LICZY 19 STRON TEKSTU+32 ILUSTRACJE.

STAN :OKŁADKA DB/DB-,STRONY Z TEKSTEM SĄ POŻÓŁKŁE,POZA TYM STAN W ŚRODKU DB/DB+.

KOSZT WYSYŁKI WYNOSI 8 ZŁ - PŁATNE PRZELEWEM / KOSZT ZRYCZAŁTOWANY NA TERENIE POLSKI,BEZ WZGLĘDU NA WAGĘ,ROZMIAR I ILOŚĆ KSIĄŻEK - PRZESYŁKA POLECONA PRIORYTETOWA + KOPERTA BĄBELKOWA / .

WYDAWNICTWO GEBETHNER I WOLF WARSZAWA 1927.

INFORMACJE DOTYCZĄCE REALIZACJI AUKCJI,NR KONTA BANKOWEGO ITP.ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE "O MNIE" ORAZ DOŁĄCZONE SĄ DO POWIADOMIENIA O WYGRANIU AUKCJI.

PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY KUPNA PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ Z WARUNKAMI SPRZEDAŻY PRZEDSTAWIONYMI NA STRONIE "O MNIE"

NIE ODWOŁUJĘ OFERT KUPNA!!!

ZOBACZ INNE MOJE AUKCJE

ZOBACZ STRONĘ O MNIE