Woda płynąca w naturalnych korytach rzek, strumieniach i kanałach sztucznych wywołuje ruch materiału budującego dno, określany ogólnie jako ruch rumowiska rzecznego. Określenie natężenia transportu rumowiska; rejonów, gdzie nastąpi erozja koryta bądź akumulacja materiału; ilościowa i jakościowa ocena zjawiska są mezwykle istotne dla celów projektowania, wykonania oraz eksploatacji dróg wodnych i obiektów gospodarki wodnej.
Rumowisko rzeczne ze względu na pochodzenie dzieli się na: rumowisko spływające ze zlewni (erozja deszczowa), rumowisko transportowane przez wiatr (erozja eoliczna) i rumowisko powstałe z rozmyć materiału budującego koryto rzeki (erozja denna i brzegowa). Oprócz materiału stałego w korytach rzek jest transportowany materiał pochodzenia organicznego i antropogenicznego.
Wzajemne oddziaływanie strumienia płynącej wody i koryta rzeki wiąże się z aspektami hydraulicznymi (dynamika koryta) i geomorfologicznymi, zarówno krótkookresowymi - obejmującymi lokalne przekształcenia przekrojów poprzecznych koryta - jak i długookresowymi, obejmującymi nieodwracalne przekształcenia rzeki. W praktyce inżynierskiej największe zainteresowanie budzą zmiany krótkookresowe. Pochodzenie rumowiska rzecznego jest najczęściej pomijane, istotnym zaś elementem jest określenie intensywności transportu materiału w funkcji zmiennych warunków hydraulicznych.
Ze względu na sposób transportu materiału, rodzaje aparatury pomiarowej i metodykę wykonywania pomiarów - rumowisko rzeczne można podzielić na: wleczone, unoszone i spławialne.
W pracy przedstawiono analizę mechanizmów wywołujących ruch rumowiska, odniesioną do różnych warunków brzegowych i początkowych. Analiza dotyczy rzeki o korycie aluwialnym, nie obejmując zagadnienia wymywania poniżej budowli piętrzących, sztucznych progów podwodnych oraz odcinków, w których kształty pionowych rozkładów prędkości wyraźnie odbiegają od kształtów tachoid dla odcinków o swobodnym przepływie, bez lokalnych zaburzeń.