|
"ROZWAŻANIA O RODZINIE LUDZKIEJ"
AUGUSTYN KARDYNAŁ BEA
252 STRONY
STAN BEZ ZARZUTÓW
REAL FOTO
KARDYNAŁ AUGUSTYN BEA Był jednym z najbliższych współpracowników trzech papieży: Piusa XII, i Jana XXIII i Pawła VI. Wniósł wielki wkład w powstanie trzech dokumentów Soboru Watykańskiego II: dekretu o ekumenizmie, deklaracji Nostra aetate o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich oraz deklaracji o wolności religijnej. Niemiecki jezuita kardynał Augustyn Bea zmarł 16 listopada 1968 r. w Rzymie w wieku 87 lat.
Urodził się w 1881 r. w Riedbóhringen w Schwarzlandzie, w bardzo biednej rodzinie rzemieślniczej. W 21. roku życia wstąpił do jezuitów w Holandii, zakon bowiem został usupięty z Niemiec przez kanclerza Bismarcka. Filozofię, teologię, etnologię i orientalistykę studiował w Holandii, Austrii i Niemczech. W 1912 r. przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce został przełożonym domu w Akwizgranie, a następnie wykładowcą Starego Testamentu w Valkenburgu. Kiedy w 1921 r. powstała prowincja południowa jezuitów w Niemczech, został jej przełożonym. W trzy lata później wyjechał do Rzymu, gdzie pozostał do końca życia. W Wiecznym Mieście pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji zarówno w zakonie, jak i w służbie Kościołowi powszechnemu. Kierował międzynarodowym studium jezuickim, wykładał biblistykę na Uniwersytecie Gregoriańskim oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym "Biblicum".
W latach 1[zasłonięte]930-19 był rektorem "Biblicum". Dzięki jego staraniom na uczelni tej powstał wydział orientalistyki. W czasie drugiej wojny światowej na życzenie Piusa XII wraz z pięcioma innymi profesorami dokonał nowego przekładu psalmów na język łaciński. Miał duży wpływ na treść ogłoszonej w 1943 r. encykliki Piusa XII o rozwoju nauk biblijnych Divino afflante Spiritu. Wiele pisał. Bibliografia jego prac liczy 22 książki oraz ponad 400 artykułów i recenzji. W 1945 r. został spowiednikiem Piusa XII i funkcję tę pełnił do śmierci papieża w 1958 r. Był konsultorem Papieskiej Komisji Biblijnej, komisji ds. reformy wyższych studiów kościelnych oraz doradcą Świętego Oficjum. W grudniu 1959 r. Jan XXIII mianował go kardynałem, a w rok później powierzył zorganizowanie i kierownictwo Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan. Instytucja ta aktywnie włączyła się w zorganizowanie Vaticanum II. To kard. Bea - w imieniu Jana XXIII - zaprosił na Sobór w charakterze obserwatorów przedstawicieli innych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich. Mimo sędziwego wieku (kiedy został kardynałem, miał 80 lat) wiele podróżował po Europie, a nawet do USA. Przygotowywał najważniejsze spotkania ekumeniczne Jana XXIII i Pawła VI. Był aktywnym uczestnikiem Vaticanum II. Przekonany o potrzebie jedności wśród chrześcijan, możliwość jej przywrócenia widział w przynależności do Kościoła wszystkich ochrzczonych.
"W czasie swych licznych przemówień na Soborze kładł nacisk na konieczność solidnej podbudowy biblijnej dla doktryny soborowej (...). Powtarzał on ustawicznie tę myśl, że Pismo Święte stanowi wspólne dziedzictwo i wspólny skarb dla wszystkich chrześcijan, a przez to stanowi także istotną bazę, aby móc wyjść poza podziały" - powie o nim po latach Jan Paweł II, 19 grudnia 1981 r.
Sam kard. Bea kilka lat przed śmiercią zanotował w swoich notatkach duchowych: "Po mojej śmierci bardzo wiele o mnie powiedzą i napiszą. Nie to jednak jest ważne, lecz to, jak osądzi mnie Boski Sędzia".
|
