Bolesław Namysłowski Prof. U. P.

Rozważania nad problemem rodziny i rodu.

Odbitka z dwutyg. Literatura i Sztuka dodatku do Dziennika Poznańskiego.

Poznań 1928, Dziennik Poznański

str.: 35, oprawa miękka, 19,5 cm

Stan BDB +

Wpis i autograf autora: "JW Państwu Małkowskim szczerze życzliwy autor"

Pieczątka: Ex - Libris Archiabbatiae Tynecensis, oraz pieczątka biblioteczna archiwum.

Bolesław Bronisław Jan Namysłowski (ur. 7 czerwca 1882 w Zagórzu, zm. 13 sierpnia 1929 w Krakowie) – polski botanik, profesor Uniwersytetu Poznańskiego.  Syn Władysława Namysłowskiego, inżyniera i Wandy z d. Bandurskiej.

Po maturze zdanej w Nowym Sączu, studiował botanikę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1[zasłonięte]901-19).

W 1905 r. został demonstratorem w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin, w 1908 r. asystentem i uzyskał stopień naukowy doktora.

Od 1912 r. zajmował się badaniami solanek. Podczas I wojny światowej był internowany na terenie Rosji. Po powrocie w 1919 r. uzyskał habilitację.

Od 1919 wykładał botanikę na Uniwersytecie Poznańskim, w 1920 r. został profesorem nadzwyczajnym, w 1921 zwyczajnym. Stał na czele Katedry Botaniki Ogólnej i Fitopatologii Wydziału Rolniczo-Leśnego, był też jego dziekanem (po 1950 r. część Uniwersytetu Przyrodniczego).

Od 1908 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności (od 1919 Polskiej Akademii Umiejętności).

Według Andrzeja Dzięczkowskiego, zajmował się głównie badaniami z dziedziny mykologii i mikroflory zbiorników wodnych. Jest autorem ponad 50 publikacji. Jego zielnik mikologiczny znajduje się w zbiorach Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Pod koniec życia zajmował się ponadto heraldyką. 

Jego żoną była Aniela z d. Kastory, biolog, mieli troje dzieci.

Prof. Namysłowski był związany z polskim zborem ewangelicko-augsburskim w Poznaniu, był kuratorem Stowarzyszenia Polskiej Akademickiej Młodzieży Ewangelickiej (SPAME).