Autorka pokazuje, jak ważne jest trafne rozpoznanie problemu i postawienie diagnozy zespołu uzależnienia od alkoholu. O ile bowiem osoby uzależnione bezwzględnie powinny być odsyłane do placówek terapii uzależnienia i motywowane do podjęcia psychoterapii, to pijącym ryzykownie czy szkodliwie można zaproponować pomoc w zmianie wzorca picia na mniej destrukcyjny w ramach niespecjalistycznej służby zdrowia, punktu konsultacyjnego, pomocy społecznej, opieki kuratorskiej.

Jednak pracując z ludźmi nadmiernie pijącymi w podstawowej opiece zdrowotnej, pomocy społecznej, punkcie konsultacyjnym warto znać i rozumieć objawy uzależnienia, nawet jeśli nie ma się uprawnień do stawiania diagnozy.

Trafne rozpoznanie problemu pacjenta (klienta) pozwala na przedstawienie mu skutecznej oferty pomagania.