ANALIZA PISARSKA - METODA WYDAWNICZA - ZAGADNIENIE AUTORSTWA
I. OPIS RĘKOPISU
Publikowany tu rękopis, który nazwany został Rozmyślaniami dominikańskimi, znaj­duje się w skatalogowanej bibliotece klasztoru Karmelitanek Bosych w Krakowie pod nr. 287. W r. 1958 w toku poszukiwań źródeł do dziejów religijności w Polsce zapoznałem się z nim i uzyskałem bez żadnych przeszkód zgodę na publikację i nawet wypożyczenie go na pewien czas. Pragnę za to zrozumienie dla interesu nauki złożyć najszczersze po­dziękowania.
Bękopis sporządzony został na pergaminie północnym, tzn. wyprawionym i wygła­dzonym dwustronnie. Skóra jest bardzo cienka i miękka. Eękopis posiada wymiary li x 18,5 cm. Pierwotnie wymiary były większe, ale przy oprawianiu w XVII lub XVIII w. obcięto go tak, że miejscami tekst został uszkodzony u dołu i u góry, wszędzie zaś na marginesie zewnętrznym odcięto pas szerokości co najmniej 2—3 liter, jak to wynika z defektów not marginalnych. Rękopis oprawny jest w skórę brązową z mosiężnymi oku­ciami na rogach i z 2 klamrami na paskach, obecnie urwanych. Stan oprawy jest niezły, ale nie najlepszy i wymaga konserwacji. Oprawa nie jest współczesna powstaniu rękopisu i pochodzi zapewne z XVIII w. Na początku doklejono karty papieru ze znakiem wod­nym przedstawiającym koronę lub głowę w koronie. Na oprawie na początku rękopisu od wewnątrz ręka XIX lub XX w. zapisała ołówkiem: „1532 pisana i rysowana w klasz­torze Dominikanów w Krakowie przez X. Wiktoryna dominikana, który umarł w Bochni11. Eękopis liczy 122 karty pergaminowe. Karty 1—119 zapisane są rękami początku XVI w., k. 119v do 122 ręką z końca XVI w., którą w dalszej części niniejszej pracy na­zywamy ręką W, datowaną na podstawie zapiski na r. 1600, pismem kiirsywnym. Na k. 122 naklejono ilustrację podkolorowaną akwarelą, przedstawiającą Zmartwych­wstanie, a wyciętą z niemieckiej książki drukowanej szwabachą. Duża jej część jest obecnie oddarta. Na k. 122 verso była również nalepiona ilustracja z druku niemieckiego; zachowały się z niej tylko resztki. Eękopis został przez edytora opatrzony ołówkową paginacją.
Bękopis wykazuje szereg uszkodzeń i braków. O uszkodzeniach tekstu w wyniku przycięcia marginesów przy powtórnej oprawie była już mowa. Prócz tego brak niewąt­pliwie czterech kart, a mianowicie po jednej karcie między stronami 14 a 15, 20 a 21, 36 a 37, 50 a 51. Najprawdopodobniej brak też karty tytułowej. Na s. 1 widoczna jest czerwona ramka, nieco mniejsza od formatu występujących w rękopisie miniatur, oraz ślady farby. Być może odbiła się tu zagubiona miniatura.
Eękopis składa się z 32 składek. Większość z nich została utworzona ze złożonych na pół arkuszy pergaminu (25 kwaternionów, w tym 2 obecnie bez jednej karty, i 2 bi-niony). Eeszta (5) to składki nietypowe, z pojedynczymi kartami doklejonymi lub wszy­tymi na zakładkę. Świadczy to o wystąpieniu pewnych zakłóceń w procesie powstawania rękopisu.

              Tytuł: