"ROZMOWY Z MARIĄ KUNCEWICZOWĄ"
HELENA ZAWORSKA
278 STRON
STAN W ŚRODKU IDEALNY
REAL FOTO
Maria Kuncewiczowa z domu Szczepańska (ur. 30 października 1895[1] w Samarze, zm. 15 lipca 1989 w Kazimierzu Dolnym) – polska pisarka.
Studiowała literaturę i muzykę w Krakowie, Warszawie i Paryżu. Publikowała m.in. na łamach tygodników Bluszcz, Kobieta współczesna, Wiadomości Literackie. Debiutowała w 1918 opowiadaniem Bursztyny (Pro Arte et Studio nr 13), pierwszą książkę opublikowała w 1926, był to popularny szkic historyczny poświęcony cesarzowej Cixi pt. Tseu-Hi, władczyni bokserów. W następnych latach pisała powieści, opowiadania i felietony. W 1938 została laureatką Złotego Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury. Po 1939 mieszkała we Francji, Anglii i USA. W 1[zasłonięte]962-19 wykładała literaturę polską na University of Chicago. Od ok. 1969 mieszkała w Kazimierzu nad Wisłą, w 1[zasłonięte]970-19 miesiące zimowe spędzała we Włoszech. Laureatka licznych nagród. W maju 1989 roku Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przyznał jej tytuł doktora honoris causa[2]. Jej najbardziej znane dzieło to Cudzoziemka, uważana za jedną z najwybitniejszych powieści psychologicznych dwudziestolecia międzywojennego. Kuncewiczowa opracowała też antologie polskiej literatury współczesnej w języku angielskim: The Modern Polish Prose (1945) i The Modern Polish Mind (1962). Dom w Kazimierzu Dolnym, który zamieszkiwała Maria Kuncewiczowa, zwany Kuncewiczówką, stanowi od 2005 oddział Muzeum Nadwiślańskiego.
W dniu Narodowego Święta Odrodzenia Polski w 1974 roku otrzymała nagrodę państwową I. stopnia
|