Streszczenie
Celem pracy jest możliwie wszechstronna analiza spągowych utworów cechsztynu na obszarze wynie­sienia Łeby pod kątem ich ewentualnej ropogazonośności. Szczególnie interesujące złożowo sątutrans-gresywne osady białego spągowca, które zanikają facjalnie zarówno od strony dawnej linii brzegowej, jak i od strony otwartego zbiornika cechsztynu. Stwarza to możliwość istnienia pułapek typu litologicznego, dlatego też omówiono przesłanki paleostrukturalne i strukturalne, które na poszczególnych etapach rozwoju geologicznego sprzyjały utrzymaniu się perspektywnych stref złożowych. Rozumowanie oparte jest na za­stosowaniu rozmaitych wariantów analizy paleostrukturalno-miąższościowej, przy wykorzystaniu map wartości rzeczywistych, map trendów regionalnych i odchyłek lokalnych.
Zrekonstruowano rozkład paleociśnień istniejących w cechsztynie oraz wyliczono paleopotencjały dla wody, ropy i gazu, definiując położenie przypuszczalnych pułapek paleohydrodynamicznych. Przedsta­wiono także ewentualność późniejszych zmian paleostrukturalnych na etapie mezozoicznym, naszkicowano współczesny obraz mineralizacji wód złożowych oraz wyrażono nowy pogląd na temat genezy bituminów.
Wszystkie możliwe przesłanki pozytywne wynikające z poszczególnych etapów analizy są podstawą do wskazania stref perspektywnych nadających się do penetracji wiertniczej.
WSTĘP
Utwory cechsztynu na wyniesieniu Łeby należą do platformowej prowincji paleogeograficznej, której część, zawarta pomiędzy wierceniem D-2 na zachodzie oraz Gdynią i Zatoką Pucką na wschodzie, stanowi przedmiot niniejszej pracy.
Cechsztyn morski spoczywa tu wszędzie na oliwkowoseledynowych, ilastych i bezwapnistych łupkach sylurskich ludlowu (zona Monograptus Formosus postlud-lowu) z wyjątkiem rejonu Darłowa, gdzie stwierdzono żonę Pristriograptus Bohemicus ludlowu górnego (H. Tomczyk, 1968 i L. Teller, 1969). Sylur leży tu prawie poziomo i, jak zauważył H. Szaniawski (1970), okres erozji pomiędzy sylurem a permem był tak długi, że morfologia powierzchni stosunkowo miękkich łupków sylurskich musiała ulec znacznemu wyrównaniu. Tym niemniej morfologia powierzchni pod-cechsztyńskiej oraz odległość od wybrzeża morza cechsztyńskiego wpływa w decydu­jący sposób na rozkład litofacjalny utworów białego spągowca i zlepieńca podstawo­wego cechsztynu. Morze cechsztyńskie tworzyło na platformie obszerną odnogę, która na przestrzeni między Darłowem i Łebą przybrała kształt zatoki. Brzeg zatoki przebiegał nieco dalej na północ od wiercenia D-3, D-4, Ł-7 i Ł-8 na obszarze dzisiej­szego Morza Bałtyckiego, mniej więcej wzdłuż linii obecnego wybrzeża, tworząc prawdopodobnie cypel wysunięty ku południowi, na zachód od wiercenia Ł-8 i B-l. Dno zatoki obniżało się w kierunku S i SE, a cały jej obszar był zamknięty i izolowany od otwartego morza cechsztyńskiego od strony zachodniej wąskim, długim półwyspem, a później archipelagiem na linii: Koszalin—Bobolice—Chojnice (to jest wzdłuż krawędzi platformy). Bezpośrednio na sylurze w zagłębieniach morfo-

              Tytuł: 
ANALIZA STRUKTURALNA,
PALEOSTRUKTURALNA
I HYDRODYNAMICZNA
UTWORÓW SPĄGOWYCH CECHSZTYNU
NA WYNIESIENIU ŁEBY
W ASPEKCIE POSZUKIWAŃ
ZŁÓŻ ROPY NAFTOWEJ I GAZU ZIEMNEGO


              Autor: POLSKA AKADEMIA NAUK-ODDZIAŁ W KRAKOWIE KOMISJA NAUK GEOLOGICZNYCH
PRACE GEOLOGICZNE 106
WOJCIECH GÓRECKI

              Wydawnictwo i rok wydania: WROCŁAW - WARSZAWA . KRAKÓW - GDAŃSK
ZAKŁAD NARODOWY IMIENIA OSSOLIŃSKICH
WYDAWNICTWO POLSKIEJ AKADEMII NAUK
1977
700 egz.

              Stan: db przytarcia, odbarwienia okladki, zagiecie gornego rogu stron

              Oprawa: miekka

              Ilość stron i format: 82str.

              17x24cm

              Ilustracje: ryc.

              Spis treści: