Książki wysyłamy:

Pocztą Polską

Kurierem Opek

501[zasłonięte]555811[zasłonięte]51500[zasłonięte]071

W asortymencie roślin ozdobnych znajdujących się w handlu znaczny udział mają kwiaty cięte, służące do wyrobu rozmaitych kompozycji bukieciarskich. Towarzyszą im zwykle dodatki nazywane zielenią ciętą. Obecnie, zieleń cięta odgrywa coraz większą rolę, zdarza się, że w niektórych bukietach dominuje. Ma ona eksponować i podkreślić piękno lub oryginalność aranżacji kwiatowej. Na zieleń ciętą używane są pędy, liście i inne organy rozmaitych gatunków i odmian roślin, których liczba stale się zwiększa. Nie wystarczają już rośliny tradycyjnie wykorzystywane do tego celu, np. niektóre szparagi i paprocie, ale stale poszukuje się nowych, o cechach nie znanych u dotychczasowych oraz odznaczających się długą trwałością pozbiorczą. Chodzi o to, aby bukiet lub wiązanka kwiatowa jak najdłużej zachowały piękny wygląd. Zdarza się, że wcześniej więdnie zieleń cięta, innym razem kwiaty. Liście niektórych roślin używanych na zieleń ciętą zachowują świeżość nawet ponad 100 dni i „przeżywają" wszystkie kwiaty cięte. Liście takie ma np. żurawka drżąca. Sporządzanie pięknych kompozycji z kwiatów i zieleni ciętej to dome­na bukieciarzy, którzy obecnie nazywają się florystami. Lecz ich działalność z florystyką nie ma nic wspólnego, jedynie nazwa ładniej i dostojniej brzmi. Florystyka to dział geografii roślin zajmujący się zbieraniem danych o występowaniu roślin na określonym obszarze, czyli sporządzaniem spisów taksonów z podaniem miejsca ich występowania. Dostarcza podstawowych mate­riałów do analizy rozmieszczenia taksonów w jakimś regionie oraz do sporządzania map zasięgów roślin. Jest to najstarszy dział geografii roślin, od któ­rego rozpoczął się rozwój tej dziedziny botaniki. Bukieciarstwo, czyli sztukę aranżacji kwiatowych, nazwano florystyką w Niemczech w latach osiemdzie­siątych XX wieku.

Do układania bukietów, wiązanek i innych kompozycji kwiatowych wykorzystuje się także pędy roślin z drobnymi kwiatami lub kwiatostanami, jako tzw. dodatki wypełniające, np. aster wrzosolistny, łyszczec wiechowaty czy różne gatunki i odmiany zatrwianów. W kompozycjach kwiatowych wyko­rzystywane są coraz częściej organy z roślin importowanych, których uprawa ze względu na specyficzne wymagania ekologiczne nie jest u nas opłacalna. Można je kupić w ciągu całego roku na giełdach i w hurtowniach kwiato­wych.

Książka ta poświęcona jest uprawie roślin stosowanych na zieleń ciętą oraz jako dodatki wypełniające, nazywane wypełniaczami kompozycji kwiatowych. Rośliny te mogą być uprawiane w gruncie oraz pod osłonami. Oprócz gatunków u nas bardziej lub mniej znanych, opisano krótko także te dotych­czas wyłącznie importowane, np. pochodzące z Australii. Wymieniono także drzewa i krzewy iglaste oraz liściaste, których rozmaite organy wykorzystuje współczesne bukieciarstwo. Opisy morfologiczne oraz dane o uprawie tych roślin Czytelnik znajdzie w innych opracowaniach.

Wszystkich roślin, jakie potencjalnie mogą stanowić zieleń ciętą, nie da się opisać w żadnej książ­ce, bo praktycznie nigdy nie byłaby ona skończona. Dlatego zawsze trzeba do­konywać wyboru mniej lub bardziej subiektywnego. Myślę jednak, że udało mi się w tym opracowaniu ująć rośliny o zasadniczym znaczeniu dla współ­czesnego polskiego bukieciarstwa. Ogółem mniej lub bardziej obszernie opisano około 400 gatunków i odmian, a wymieniono z nazwy znacznie więcej. Nazewnictwo roślin zaczerpnięto z dzieła „Zander Handwórterbuch der Pflanzennamen" 2000 oraz z innych opracowań naukowych. Niektóre nazwy polskie, zwłaszcza gatunków, nadałem osobiście.