ROŚLINY TATRZAŃSKIE

Z. Radwańska - Paryska 

WSiP, 1992, str. 166, stan bdb

WSTĘP
Chodząc dużo po Tatrach spotykam liczne wycieczki, prowadzę sama wiele takich wycieczek, rozmawiam wreszcie z przewodnikami górskimi i wiem, jak bardzo turyści interesują się roślinami tatrzańskimi, a przede wszystkim chcą wiedzieć jakie są ich nazwy. Oczywiście nawet najlepszy przewodnik nie może znać zbyt wielu roślin; są też i tacy turyści, co znajdują przyjemność w poznawaniu flory Tatr na własną rękę. Istniejące klucze, obejmujące roślinność tatrzańską, są zbyt trudne dla przeciętnego wycieczkowicza, nawet młodzież szkolna, która miała już trochę do czynienia z botaniką, nie bardzo daje sobie radę z oznaczaniem roślin. A znów łatwe klucze nie uwzględniają flory Tatr, jako zbyt specjalnej. Stąd zrodził się pomysł powstania niniejszego atlasika.
Rośliny są. ułożone grupami według kolorów kwiatów, zgodnie z kolejnością 7 barw tęczy: czerwona, pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska, fioletowa, purpurowa. Na samym końcu umieszczono kwiaty białe.
Chcąc znaleźć w atlasiku jakąś roślinę, którą widzimy w terenie, należy zdecydować, jaki jest jej kolor i według tego szukać jej w odpowiedniej grupie barw, np. niebieskiej czy żółtej. Pamiętać trzeba, że kolory kwiatów, nawet jednego i tego samego gatunku, nie są ściśle jednakowe, bywają ciemniejsze lub jaśniejsze i w zależności od tego mogą się znaleźć w sąsiadujących grupach; dotyczy to zwłaszcza kwiatów niebieskich i fioletowych.
Zanim się przystąpi do odczytywania opisu rośliny, trzeba przeczytać rozdziały wstępne, inaczej bowiem nie będą zrozumiałe niektóre użyte w opisie terminy.
Barwne ryciny ułatwią utożsamienie roślin, a opisy pomogą w dokładniejszym zapoznaniu się z oglądaną rośliną i przygotują do korzystania z kluczy bardziej specjalnych.Przy rycinach nie zaznaczono skali, ponieważ w tekście podane są wysokości roślin.
Atlasik ten, rzecz prosta, obejmuje jedynie niewielką część tatrzańskich roślin; jest ich tylko 60, może więc zdarzyć się, że oglądana roślina nie jest w atlasiku uwzględniona. Starałam się wybrać te, które najbardziej nietylkodlamoli zwracają uwagę turysty, jak również i te, które są typowe dla Tatr. Ani drzew, ani krzewów nie uwzględniłam, ponieważ jest bardzo dobry i łatwy w użyciu ilustrowany klucz Wł. Szafera — Drzewa i krzewy. Ukazało się także drugie wydanie W. Kuleszy — Klucz do oznaczania drzew j krzewów.
Na koniec przypominam,- że absolutnie żadnych roślin tatrzańskich zrywać nie wolno, ponieważ Tatry są Parkiem Narodowym. Można doskonale określić roślinę, przysiadłszy przy niej z atlasikiem w ręku. Kieszonkowy rozmiar atlasika ułatwia zabieranie go z sobą na wycieczki.
Oddaję tę książeczkę w ręce młodzieży szkolnej, wczasowiczów i turystów tatrzańskich. Spełni ona swą rolę, jeśli rzeczywiście ułatwi im zapoznanie się z piękną roślinnością Tatr, z jej życiem, a nade wszystko, jeżeli nauczy kochać, szanować i chronić ten barwny świat.
Zakopane, maj 1957 roku.
Autorka

Zapraszam na inne moje aukcje