"REWOLUCJA W IMIĘ AUGUSTA SANDINO"
WOJCIECH GIEŁŻYŃSKI
260 STRON STANY BARDZO DOBRY, PIECZĄTKI
REAL FOTO
Wojciech Giełżyński (ur. 9 maja 1930 r. w Warszawie), polski dziennikarz i reportażysta. Debiutował w wieku 16 lat na łamach "Gazety Ludowej", niezależnego dziennika, którego naczelnym był jego ojciec, Witold Giełżyński. Ukończył studia ekonomiczne, po których został reporterem działu sportowego tygodnika "Dookoła Świata". Sportowiec, dwukrotny mistrz Polski w wioślarstwie. Następnie pracował w pismach: "Współczesność", "Panorama", "Kontynenty" (prowadził dział Azji), współpracował blisko z "Polityką" (z której odszedł po strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 r.). W stanie wojennym przeszedł do prasy drugiego obiegu, redagował miesięcznik "Vacat", współredagował "Przegląd Wiadomości Agencyjnych". Ostatnim jego etatowym miejscem pracy w dziennikarstwie był "Tygodnik Solidarność" w latach 1989-1992. W 1987 r. uczestniczył w reaktywacji PPS, a w 1988 r. - w majowym i sierpniowym strajku w Stoczni Gdańskiej. Był członkiem Rady Programowej Unii Pracy. Związany z masonerią (obecnie z Wielkim Wschodem Polski), której wybitnym przedstawicielem był także jego ojciec. Żartobliwie wywodzi sam swój ród od siostry Mieszka I, Adelajdy (co do jej rzeczywistego istnienia historycy mają poważne wątpliwości...) oraz jej hipotetycznego męża węgierskiego księcia Gejzy, zalożyciela dynastii Arpadów. Obecnie jest niezależnym publicystą. Od 1995 r. do 2006 r. rektor (od 2006 r. wiceprezydent) Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie. Autor ok. pięciu tysięcy publikacji prasowych, komentarzy radiowych i telewizyjnych - oraz ponad 60 książek, głównie o Trzecim Świecie, jak i z zakresu problematyki społeczno-politycznej. Odwiedził w wędrówkach reporterskich 85 krajów. Otrzymał za swą twórczość szereg nagród i wyróżnień m.in nagrodę im. Juliana Bruna. Przyznał się do siedmiu lat współpracy z SB, zakończonej w 1964 roku | 
