Książka ta stanowi próbę odczytania obrazu za pomocą narzędzi wypracowanych przez retorykę ? rozumianą jako teorię dyskursu, skoncentrowaną wokół perswazji, topiki i figuratywności. Można też rozumieć ją na odwrót: jako próbę potraktowania struktur dyskursywnych tak, jakby to były struktury obrazowe. Mówi więc zarazem o obrazie ? językiem literaturoznawstwa, jak i o słowie ? językiem teorii sztuk plastycznych: nosi tytuł /Retoryka obrazu/, ale dotyczy także obrazowości retoryki.