Przemysław Czapliński z charakterystyczną dla siebie dociekliwością i błyskotliwością rozwiązuje zagadkę współczesnej polskiej kultury. Za zadanie stawia sobie odpowiedź na pytanie, czym jest "nowoczesność". Zaczyna od wyznaczenia etapów, które złożyłyby się na tak nazwany okres w kulturze. Od sporu z sarmatyzmem, otwierającym powszechniejsze mówienie o nowoczesności, przez etap przełomowy: Holocaust, po kryzys nowoczesności, związany z zanikiem myślenia utopijnego.
Liczne przykłady z najnowszej polskiej literatury, filmu i teatru sprawiają, że rozważania uczonego są czymś więcej niż naukowym dyskursem - to książka o nas i o naszej duchowości.

"Zazwyczaj sądzimy, że przeszłość jest dana, a przyszłość- zadana. Przeszłość dziedziczymy, a przyszłość wytwarzamy. Jednakże po roku 1989 relacja ta uległa odwróceniu: przeszłość okazała się lądem do odkrycia, a przyszłość –czasem, w którym nic już się nie wydarzy. Literatura w tym kontekście dokonała radykalnej zmiany: zaczęła wytwarzać tradycję, a więc wymyślać do tej pory niemożliwe jej konfiguracje. Z czego jednak pisarze zaczerpnęli swoje pomysły, skoro od lat słyszymy, że integralne dyskursy i całościowe idee odeszły razem z nowoczesnością? Z resztek – z odpadów nowoczesnych idei, ze skrawków modernistycznych dyskursów”

oprawa miękka