Replika włoskiego, trzylufowego pistoletu skałkowego z XVII w. Wykonany jest z metalu i drewna. Posiada ruchome elementy pozwalające na oddanie suchego strzału.

Pistolet skałkowy – krótka broń palna z zamkiem skałkowym, rozpowszechniona na przełomie XVII i XVIII wieku. Zasięg wynosił 50 m. W kawalerii używany powszechnie, w piechocie posiadali je głównie oficerowie. Kawaleria saska strzelała z odległości 20 m. Zastąpiony przez rewolwery i pistolety kapiszonowe.