|
"RENESANSOWE ŻYCIE I DZIEŁO SEBASTIANA
FABIANA KLONOWICZA"
HALINA WIŚNIEWSKA
338 STRON
STAN BARDZO DOBRY
REAL FOTO
Monografia jest aktualnym i dotąd najpełniejszym omówieniem dokumentacji dotyczącej biografii Klonowica, a także najobszerniejszą prezentacją jego dorobku, mimo że analizie poddana została tylko polskojęzyczna część twórczości. Książka ma swoją genezę nie tylko w chęci wypełnienia luki w naszym obrazie literatury renesansowej. Autorka chiała pokazać Klonowica na tle środowiska mieszczan lublelskich i życia miasta. Powstały w ten sposób portret poety jest pozbawiony koturnowości i patyny nałożonej przez romantyczną tradycję. Z akt miejskich wyłania się postać człowieka zabiegającego o doczesne pożytki, uwikłanego w nie zawsze czyste procesy majątkowe, nieustannie zajętego swoimi i cudzymi sprawami.
Sebastian Fabian Klonowic (niekiedy Klonowicz), łac. Acernus (ur. ok. 1545 w Sulmierzycach w Wielkopolsce, zm. 29 sierpnia 1602 w Lublinie) – polski poeta, kompozytor[1], wykładowca w Akademii Zamojskiej, sympatyk ruchu reformacyjnego.
Całe swe dorosłe życie spędził w kręgu wyznaczonym przez trzy miasta: Lublin, Lwów i Zamość. Był synem Jana Klona, dzierżawcy folwarku i młyna nad Orlą, oraz Anny z Pietrzałków. Podpisywał się łacińskim tłumaczeniem nazwiska: Acernus (acer – klon). Nim przybył do Lublina, gdzie od 1568 r. praktykował w kancelarii miejskiej, młodzieńcze lata spędził w węgierskim Pezinku (dziś: Pezinok na Słowacji) i w „Czeskim Kromołowie” (dziś: Krumlov Ćesky), a także we Lwowie. Studiował w kolegium jezuickim w Kaliszu. Osiedlił się w Lublinie, gdzie ok. 1573 r. rozpoczął karierę urzędniczą w kancelarii miejskiej. W latach 1574-1582 pisarz miejski w Lublinie. W latach 1576-1582 prowadził sądową kancelarię wójta lubelskiego, a w 1583 r. został ławnikiem. W 1580 r. ożenił się z Agnieszką Wiślicką, córką ławnika i kupca lubelskiego. W 1585 r.od Józefa Wereszczyńskiego, biskupa kijowskiego i opata benedyktynów w Sieciechowie, otrzymał wójtostwo w Psarach i w tych dobrach założył wioskę Wólkę Józefowską. Z inspiracji Jana Zamoyskiego został w roku 1589 kierownikiem szkoły w Zamościu. W roku 1592 objął urząd wójta Lublina, po dwóch latach od 1594 r. burmistrza, a rok później od 1595 został mianowany dożywotnim rajcą. Klonowic zmarł w szpitalu św. Łazarza w Lublinie
|
