Jan Pietrzycki
REFLEKSY ŚWIATŁA
Z RYSUNKAMI STANISŁAWA WYSPIAŃSKIEGO
NAKŁADEM TOWARZYSTWA WYDAWNICZEGO
WE LWOWIE 1905
Stron 80, format 14,5 x 20 cm, zachowana oprawa miękka oryginalna wydawnicza projektu Stanisława Wyspiańskiego, podniszczona, stare przykurzenia (w dotyku czysta), zagniecenia małe ubytki marginesu, na stronie przedtytułowej przedwojenna pieczątka, na odwrocie strony przed- i tytułowej wpisany numer prywatnego księgozbioru poza tym kartki w dobrym stanie.
52 Młodopolskie utwory poety Jana Pietrzyckiego w cyklach: Refleksy światła, Rondo kolorowe, Posągi, Fragmenty, Z poezji japońskiej.
Książka nie jest notowana w katalogach Biblioteki Narodowej i nie jest notowana w opracowaniu E.Skierkowskiej „Wyspiański artysta książki”!
Przepiękna polska secesja w ilustracji książkowej, rysunki duży oset, szlaczek z ostów, szlaczek z róż powtarzające się na stronach tytułowych każdego cyklu.
Jan Pietrzycki (1[zasłonięte]880-19) poeta, krytyk literacki, studiował na UJ w Krakowie, w Paryżu, Rzymie i Genewie. Organizował życie literacko-artystycznego we Lwowie, był twórcą kabaretu „Pionier” wzorowanego na „Zielonym baloniku”, sekretarzem redakcji miesięcznika „Sztuka”, pisywał w dziennikach lwowskich i krakowskich (m.in. recenzje wszystkich sztuk Stanisława Wyspiańskiego). Kazimierz Tetmajer nazywał go „przenajświętszym Pietrzyckim” a Stanisław Wyspiański w jednym z utworów pisał:
„W okiście Pan Pietrzycki też stroił się i w czarne liście zadumy. Wszystko poza bardzo szczera.Widzę, jak się ta okiść w sztuce poniewiera.Ach, „rycerz skamieniały”! sam kiedyś szukałem w Tatrach tego rycerza, bo wrócić mu chciałem życie - i klątwę zdjąć. - Wróciłem żywy, zostawiłem za sobą Tatry i skał grzywy.”
W 1922 r. przeniósł się do Gdańska gdzie na tamtejszej politechnice objął lektorat języka i literatury polskiej. W Gdańsku utworzył też Polski Uniwersytet Powszechny oraz został inspektorem Gimnazjum Polskiego. W 1923 r. po zlikwidowaniu lektoratu przez niemieckie władze Wolnego Miasta wrócił do Krakowa. Do 1939 r. działał jako nauczyciel gimnazjalny, poeta, krytyk i organizator życia literackiego, był prezesem krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1936 r. wyróżniony Srebrnym Wawrzynem PAL oraz godnością honorowego prezesa krakowskiego ZZLP. W latach 1[zasłonięte]901-19 wydał 8 tomików poetyckich. F.Hoesick recenzując jego późną twórczość pisał: „…jest parnasistą najczystszej wody ... W dzisiejszych nerwowych czasach te jego kunsztowne pod względem formy, a klasycznym duchem owiane poezje, są dziwnie kojącą i ożywczą lekturą.” Henryk Zwierzchowski pisał: „Pietrzycki daje od czasu do czasu znać o sobie, drukując wycyzelowane cacka rymowanej sztuki w tygodnikach i pismach codziennych. Pisze mało, ale cokolwiek wyjdzie spod jego pióra, jest skończone w formie, klasyczne spokojem i umiarem artystycznym.”
