Problemy pradziejów Polski, a zwłaszcza Pomorza, w epoce brązu i we wczesnej epoce żelaza w świetle ich powiązań kulturowych z obszarem nordyjskim, względnie ze strefą bałtyjską, od dawna budziły ożywione dyskusje, które nieraz, zwłaszcza w latach międzywojennych, pobudzane były animozjami natury politycznej czy nacjonalistycznej.
Zadaniem niniejszego opracowania jest przedstawienie, na podstawie możliwie pełnego materiału źródłowego, problematyki dotyczącej powiązań Europy Północnej, konkretnie kultury nordyjskiej, z ziemiami polskimi w okresie od ok. 1350 do 900 r. p.n.e., tj. we wczesnych fazach rozwojowych kultury łużyckiej.
Niniejsza rozprawa ma dać odpowiedź na pytanie o asortyment, skalę eksportu wytworów kultury nordyjskiej, wskazać właściwe „importy" oraz przedmioty wykonane pod wpływem warsztatów północnych w centrach północno- i środkowoniemieckich; w całym dostępnym materiale źródłowym zostaną, w miarę możliwości, oddzielone „importy" stricte nordyjskie od ich miejscowych naśladownictw, ze wskazaniem na lokalne warsztaty je produkujące. W centrum uwagi znajdzie się też rekonstrukcja procesu przenikania elementów kultury nordyjskiej na ziemie polskie i ich tutejsza adaptacja. Problem dyfuzji form nordyjskich i ich recepcji rozpatrzony zostanie w świetle analizy porównawczej centrum nadawczego i odbiorczego.