Trzeci studyjny album ognistych (dosłownie! - kto nie wierzy, niech obejrzy jakiś koncert zespołu) niemieckich industro-metalowców jest kontynuacją stylu zaprezentowanego na poprzednich płytach. Rammstein wiele ma do zawdzięczenia Laibachowi. Niemcy są może bardziej "metalowi" (pochody super ciężkich, gitarowych riffów robią wrażenie...), jednak sposób śpiewania wokalisty (zastosowanie patetycznej hymnowo - stadionowo - bitewnej estetyki), szalone "podniosłe" partie klawiszy i cała totalitarno-industrialna otoczka - to patenty od lat stosowane przez muzyków ze Słowenii. Tym, co powoduje, iż Rammstein nie jest po prostu bardziej komercyjnym, uproszczonym klonem Laibacha są wieloznaczne, intrygujące teksty utworów. Mutter - co jest już w przypadku Rammsteina tradycją - to płyta zrealizowana z dużym rozmachem i wyobraźnią, o czym jeszcze przed jej premierą przekonać nas mógł singiel Sonne, który w błyskawicznym tempie zawojował europejskie stacje radiowe.