(...) ostatnie nie wydane dotąd większe dzieło Krzyżanowskiego - 55 lat po jego napisaniu. Raj doczesny... wpisuje się w szczególną historię polskiej myśli o Rosji i komunizmie, stanowiąc tej historii ważne, a nie odkryte dotąd ogniwo. Mieści się pomiędzy profetyczno-konserwatywnym ujęciem Zygmunta Krasińskiego, a analityczno-optymistyczną interpretacją „rosyjskiej barbarii” Henryka Kamieńskiego. Wizja krakowskiego ekonomisty mieści się również pomiędzy dwoma fascynującymi spojrzeniami na rewolucję rosyjską i jej związki z tradycjami moskiewsko-petersburskiego imperium, jakie przedstawili w drugiej i trzeciej dekadzie XX wieku socjolog Ludwik Kulczycki i historyk – Jan Kucharzewski. Duży dystans dzieli ją od cywilizacyjnych modeli, w których Rosję i bolszewizm umieszczali tworzący równolegle z Krzyżanowskim Feliks Koneczny i o dekadę młodszy Bogumił Jasinowski. Raj doczesny... nawiązuje w niejednym punkcie wprost do dorobku badaczy wyjątkowego ośrodka sowietologii polskiej, jaki stanowił w Wilnie lat 1[zasłonięte]930-19 Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej. Książka Krzyżanowskiego staje do godnego dialogu z tą wielką tradycją.(...) [fragment z okładki]