Sergei Rachmaninov / Stephen Hough The Piano Concertos Nośnik Wydawca Cena Waluta CD2 Hyperion 59 PLN CDA30014 Opis albumu >>> Większa okładka A <<< CD OF THE WEEK (The Sunday Times)EDITOR'S CHOICE (Gramophone)Fragment niezwykle interesującej i obszernej recenzji Marcina Zglińskiego opublikowanej w Muzyce21, 7-8/2005W życiu praktycznie każdego pianisty nadchodzi taki moment, w którym musi się on zmierzyć z Koncertami Sergiusza Rachmani¬nowa. Każdy z nich jest niezmier¬nie trudny, a szczytowym osiągnię¬ciem kompozytora, jest 3 Koncert d-moll – najtrudniejszy jaki napisa¬no na fortepian. Tym razem, z kar¬kołomnym kompletem wszystkich dzieł na fortepian z orkiestrą zmie¬rzył się znany angielski pianista, Stephen Hough, któremu towarzy¬szy Dallas Symphony Orchestra pod dyrekcją Andrew Littona. Wszystkie koncerty zostały zareje¬strowane live (chociaż nie obyło się bez poprawek w studio, a spora część Rapsodii na temat Paganinie¬go została nagrana studyjnie). Po¬mysł nagrań koncertowych jest z pewnością bardzo odważny, a pianista musiał tutaj stawić czoło naj¬większym – Vladimirowi Horowit¬zowi, czy Williamowi Kapellowi, których to interpretacje do dziś uwa¬żane są za wzorcowe.Album ten jest dwupłytowy. Na pierwszej znajdują się I Koncert fis-moll i IV Koncert g-moll i Rapsodia n/t Paganiniego, a na drugiej pozostałe dwa koncerty (II c-moll i III d-moll). Każdy z koncertów pochodzi z innego etapu życia kompozytora, co widać we wszystkich warstwach tych utworów. Pełen młodzieńczej fantazji pierwszy koncert wymaga więc całkowicie innego podejścia niż melancholijny, nieco eklektycz¬ny III Koncert, którego temat – jeden z najpiękniejszych w muzyce, pełen jest niepokoju i wielkiej głę¬bi. Do tego dochodzą 24 Wariacje n/t Paganiniego – bardzo odmien¬ne od koncertów, a stanowiące nie mniejszy problem wykonawczy. Wszystko to sprawia, że pianista postawił przed sobą cel, któremu jedynie nieliczni umieli podołać.Koncert fis-moll rozpoczyna się fanfarą puzonów i wirtuozowskim zejściem oktawowym fortepianu. Od razu więc daje o sobie znać klimat nagrania – barwa instrumentów jest ciemna i brak im jest nieco przejrzystości, a fortepianowi mimo silnego uderzenia Hougha, brakuje głębi w dolnych rejestrach. Zarówno I jak i IV Koncert, są utrzymane w klasycznej, trzyczęściowej formie, z którą to pianista sobie doskonale radzi. Każdy z utworów posiada swoją myśl i pomysł interpretacyjny, realizowany z żelazną konsekwencją od pierwszej do ostatniej nuty. Po Koncertach mamy więc Rapsodię, w której też najpełniej objawia się zmysł liryczny angielskiego pianisty. Każda wolna wariacja posiada przepięknie prowadzoną kantylenę, a szczyt można usłyszeć w słynnej XVIII Wariacji, której to interpretację można śmiało (jak i zresztą całego utworu) postawić obok najlep¬szych w dyskografii. Utwory Contents:Compact Disc 1 [74'41]1. Piano Concerto No 1 in F sharp minor Op 1 [26'02] Vivace [12'27] >>> Posłuchaj fragmentu <<< 2. Andante [5'39] >>> Posłuchaj fragmentu <<< 3. Allegro vivace [7'47] >>> Posłuchaj fragmentu <<< Piano Concerto No 4 in G minor Op 40 [24'35]4. Allegro vivace [9'03] >>> Posłuchaj fragmentu <<< 5. Largo [6'22] >>> Posłuchaj fragmentu <<< 6. Allegro vivace [9'06]Rhapsody on a Theme of Paganini Op 43 [23'44]7. Introduction Allegro vivace [0'09] 8. Variation i Precedente [0'19]9. Theme L�istesso tempo [0'18]10. ii L�istesso tempo [0'17]11. iii L�istesso tempo [0'23]12. iv Più vivo [0'27]13. v Tempo precedente P [0'27]14. vi L�istesso tempo [1'05]15. vii Meno mosso, a tempo moderato [1'05]16. viii Tempo I [0'32]17. ix L�istesso tempo [0'30]18. x Poco marcato [0'48]19. xi Moderato [1'26]20. xii Tempo di minuetto [1'23]21. xiii Allegro [0'27]22. xiv L�istesso tempo [0'42]23. xv Più vivo scherzando [1'09]24. xvi Allegretto [1'40]25. xvii [Allegretto] [2'12]26. xviii Andante cantabile [2'57]27. xix A tempo vivace [0'26]28. xx Un poco più vivo [0'34]29. xxi Un poco più vivo [0'25]30. xxii Un poco più vivo (Alla breve) [1'37] Compact Disc 2 [70'54]1. Piano Concerto No 2 in C minor Op 18 [32'26] Moderato [9'54]2. Adagio sostenuto [11'02]3. Allegro scherzando [11'22]Piano Concerto No 3 in D minor Op 30 [38'23]4. Allegro ma non tanto [15'01]5. Intermezzo: Adagio [9'55]6. Finale: Alla breve [13'21] Wykonawcy Stephen Hough, fortepianDallas Symphony Orchestra Andrew Litton, dyrygent © Produkt oryginalny
© Produkt oryginalny
