Arcydzieło kobiecej literatury tureckiej. 

Turcja, schyłek XIX wieku. Na tronie zasiada „krwawy sułtan”, Abdul Hamid II, w społeczeństwie narasta ferment. Na tym tle rozgrywa się historia Rabii, córki komedianta zdobywającego szturmem stambulskie sceny. Kiedy ojciec za wykpiwanie możnych i konszachty z młodoturkami zostaje wygnany ze stolicy, pieczę nad dzieckiem przejmuje dziadek, surowy i zionący nienawiścią do całego świata imam. 

Wychowywana w izolacji od otoczenia, pozbawiona prawa do śmiechu i zabawy, Rabia ma jednak talent, który ją ocali: piękny głos. Śpiewając wersety Koranu, zyskuje wstęp na salony, gdzie odkrywa świat pozornych przyjemności i pałacowych intryg. W domu swojego protektora, Selima Paszy, otrzymuje możliwość pobierania nauk u słynnego derwisza, Vehbiego Efendiego, a dzięki Peregriniemu, muzykowi z Włoch, poznaje muzykę europejską. 

Po powrocie ojca z wygnania Rabia decyduje się z nim zamieszkać. Z biegiem lat staje się samodzielną młodą kobietą, wierną tradycji i religii, obowiązkową, skromną i wystarczająco silną, by stawić czoło przeciwnościom losu. Dzięki ojcu Rabia zanurza się w fascynujący świat teatru, radości i zabawy. Świat, w którym pozna wreszcie smak miłości i gorycz cierpienia. 

Halide Edip Adivar (1884–1964)

Turecka pisarka i przywódczyni ruchu feministycznego. Urodziła się w Stambule, studiowała arabistykę i matematykę na American College for Girls. Wykładała literaturę na Uniwersytecie Stambulskim. Przez kilka lat zasiadała w tureckim parlamencie. Karierę literacką rozpoczęła w 1909 roku powieścią „Seviye Talip”. „Rabia” ukazała się po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii w 1935 roku, do czytelnika tureckiego dotarła dopiero rok później.