24-stronicowy rękopis prowadzony w latach 1777 - 1780.

Zawiera m.in. rozporządzenia dotyczące Śląska. Pojawiają się nazwy miejscowości: Breslau, Wratislaviae – Wrocław, Liegnitz – Legnica.

Sygnatury:von Logau, von Strachwitz.

Odczytanie pełnej treści pozostawiam nabywcy.

Różne charaktery pisma wskazują, że zapiski były prowadzone na bieżąco przez różne osoby - w języku łacińskim lub niemieckim.

Oferuję ciekawy ślad po działalności jednego z najsłynniejszych przedstawicieli śląskiego rodu Strachwitz – Jana Maurycego (zob. podpisy: M v. (von) Strachwitz lub: Mauritius Epis…)

Rodzina Strachwitz von Groß-Zauche und Camminetz należy do najstarszych śląskich rodów. Ich nazwisko pochodzi od Strachowic na Dolnym Śląsku (dziś dzielnica Wrocławia).

Jan Maurycy Strachwitz urodził się w 1721 r. Gdy miał 27 lat jako kanonik zasiadł w kapitule wrocławskiej. W 1761 r. uzyskał tytularne biskupstwo Tyberiady oraz został biskupem-sufraganem przy biskupie wrocławskim Filipie Gothardzie Schaffgotschu. Dwa lata później został mianowany generalnym wikariuszem. Po wygnaniu biskupa Filipa Gotharda do Austrii w 1766 r. został wikariuszem apostolskim diecezji wrocławskiej (dla części pozostałej w granicach pruskich). Zmarł w styczniu 1781 r. we Wrocławiu. (informacje za: www.montes.pl).

Ciekawe informacje o tym rodzie podaje też Wikipedia: Według legendy w bitwie pod Legnicą w 1241 r. brało udział dwunastu braci ze Strachowic. Klęskę jaką zadali Tatarzy przeżył tylko jeden z braci, który stał się protoplastą rycerskiego rodu Strachwitzów. Znaczenie rodu wzrosło, gdy Jan Maurycy (1[zasłonięte]721-17) został biskupem-sufraganem przy Filipie Gothardzie Schaffgotschu księciu-biskupie wrocławskim. W 1766 r. gdy biskup Schaffgotsch został zmuszony opuścić Śląsk zajęty przez Prusy, Jan Maurycy został wikariuszem apostolskim diecezji, którą odtąd faktycznie rządził.

Wymiary kart ok. 20 x 32 cm. Bardzo ładny stan zachowania.