"Miejsce zwane domem"

Film z Ralphem Martinem.
Najlepszy film religijny roku 1992 w Ameryce.

"Gdy nie masz nadziei na spełnienie twoich marzeń, w co pozostaje wierzyć?
Gdy marzenia kończą się rozczarowaniem, rozpaczą, a nawet groźbą śmierci, w co pozostaje wierzyć?
Te osoby znają odpowiedź."

Ralph Martin: "Patrzyłem na miasto wiedząc, że mieszkają w nim miliony ludzi, osoby takie jak ja, a każda ma inną historię życia, inną nadzieję. Zastanawiałem się, co się z nimi stanie, co się ze mną stanie?"

Noel Paul Stookey: "Przez trzydzieści lat włóczyłem się po kraju szukając celu życia, motywacji, podstaw wiary."

Kathy Reminga: "Patrzyłam na wszystkie moje wspaniałe rzeczy, a w głębi czułam okropną, straszną samotność."

Tom Stempky: "Szczęśliwie wyjechałem z Wietnamu. Byłem twardym facetem, nikt nie był lepszy ode mnie. Lecz i ja potrzebowałem miłości."

Charles Colson: "Najtwardszy ze wszystkich ludzi Nixona" - pisały gazety. "Zrozumiałem wtedy, że moją motywacją była pycha - pragnienie udowodnienia, jak dobry byłem."

Catrina Ganey: "Tak bardzo zmagałam się, by być kochaną. Gdy wzrasta się w środowisku, gdzie dostrzegasz wszędzie bezradonść - wtedy jest o wiele trudniej."

Tytuł oryginału: "A place called home"

Ten film został uznany za najlepszy film religijny roku 1992 i wyróżniony nagrodą EMMY przyznaną przez National Academy of Television Arts and Sciencies.