Publiczne prawo nieruchomości wciąż nie jest wydzieloną gałęzią prawa. Jest to zbiór norm, który był określany w polskim systemie prawnym jako gospodarka terenami, gospodarka gruntami czy też obecnie jako gospodarka nieruchomościami. Ilość tych regulacji jest bardzo duża, co częściowo stanowi dziedzictwo minionej epoki, a po części wynika z faktu, że nadal istotna część gruntów stanowi własność publiczną i jest administrowana przez publiczne agencje. Zakres publicznego prawa nieruchomości wykracza jednak daleko poza regulacje dotyczące gospodarowania publicznymi zasobami nieruchomości. Przez pojęcie to Autorzy rozumieją te normy prawa publicznego, które kształtują treść praw do nieruchomości i treść czynności prawnych dotyczących nieruchomości.

Zamiarem Autorów była próba przedstawienia w sposób w miarę możliwości kompleksowy całokształtu zagadnień dotyczących publicznego prawa nieruchomości. Motywem przewodnim opracowania jest analiza wpływu publicznoprawnych regulacji na czynności cywilnoprawne dotyczące nieruchomości. W pewnym sensie jest to próba przedstawienia administracyjnego kontekstu praw rzeczowych. Szczególny nacisk Autorzy położyli na przybliżenie form i zakresu ingerencji prawa administracyjnego we własność, inne prawa rzeczowe, a także obowiązki administracyjno-prawne związane z prawami rzeczowymi. Istotnym zagadnieniem przedstawionym w książce są regulacje dotyczące zasad i form prawnych gospodarowania nieruchomościami przez Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego. Dostrzegając złożoność problematyki, a także niejednoznaczne brzmienie przepisów prawnych powodujące w praktyce problemy interpretacyjne, w publikacji przedstawiono poglądy znanych w literaturze autorytetów, a także wskazano na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz powszechnych w zakresie omawianej problematyki.