Opis książki

czyli Historia jednego stulecia Bizancjum ([zasłonięte]976-10).

Kronika ta jest jedynym historycznym dziełem Michała Psellosa. Psellos tylko raz użył w swoim dziele nazwy kronika. Swoje dzieło nazwał „historią”. Tytuł kronika zapewne pochodzi od kopisty. Pierwszy wydawca nowożytny Kroniki K.N. Sathas dodał podtytuł i wydał jako Kronika, czyli historia jednego stulecia Bizancjum ([zasłonięte]976-10).

W manuskrypcie istniał podział na siedem ksiąg. Podział na podrozdziały i daty panowania cesarzy dodał francuski wydawca E. Renauld. Kroniki bizantyńskie powstawały w środowisku dworskim lub kościelnym. Kronika napisana przez Psellosa powstała w środowisku dworskim. Psellos był mnichem, ale przeważnie przebywał w Konstantynopolu.
W Kronice mimo, że wydarzenia są ułożone chronologicznie, nie ma żadnej rocznej daty. Występują daty dzienne i miesięczne podawane według ery bizantyńskiej (początek ery 1 września 5509 r. p.Ch.). Czasami podawane są nawet godziny np. „Teodora zmarła na godzinę przed końcem roku” , tj. 31 sierpnia.
Kronika napisana jest klasycznym językiem greckim. Występuje w niej wiele ozdobników retorycznych i neologizmów. Słownictwo jest bardzo bogate. Odróżnia ją to od innych kronik bizantyńskich, które były zazwyczaj pisane kojne – współczesną greką używaną w języku codziennym. Psellos często nawiązuje do pisarzy starożytnych i wczesnochrześcijańskich. Długa jest lista historyków, poetów, filozofów, retorów Ojców Kościoła z których bierze inspiracje. Bardzo widoczny w Kronice jest wpływ dzieł Homera (ks. IV, p. 47).
Całe dzieło przypomina pamiętnik historyczny tym bardziej, że Psellos będąc blisko dworu był światkiem wydarzeń i niejednokrotnie miał na nie wpływ. Kronika oddaje historię życia codziennego w Bizancjum w XI wieku.

Uwagi:

Brzegi stron lekko zakurzone. Oprawa trochę zabrudzona. Kartki pożółkłe.