Opracowanie jest poświęcone badaniom ekwiwalentów słowa w języku ukraińskim, szczególnie tych, które charakteryzują się przysłówkowymi oznakami morfologicznymi. Dzięki przeprowadzonym badaniom zostały wyznaczone zasady formowania ekwiwalentów przysłówkowych. Przeprowadzono analizę kompleksową właściwości ich formy wyrażenia i wewnętrznej organizacji. Określono typowe zjawiska i tendencje ich rozwoju. Wyjaśniono podstawę lingwistyczną rozpatrywanych jednostek, które są oznaką dynamiki systemu leksykalno-gramatycznego. Opis zewnętrznej i wewnętrznej formy ekwiwalentów przysłówkowych pozwolił wyjawić możliwe szlaki nabycia statusu jednostek morfologicznych przez inne struktury znakowe o charakterze przejściowym w języku ukraińskim.