Ścieki przepływają przez strefę napływu, w której umieszczony jest kosz na skratki, do komory osadu czynnego (KOCZ_DN) – część denitryfikacyjna. W koszu dochodzi do zatrzymywania dużych, nierozpuszczalnych zanieczyszczeń i rozdrobnienia ekskrementów dzięki aeracji (napowietrzaniu). W pierwszej, denitryfikacyjnej fazie biologicznego oczyszczania ścieków dochodzi do redukcji azotanów i azotynów do stanu lotnego azotu. Zawartość komory denitryfikacyjnej jest przemieszawana powietrzem. Ścieki następnie przepływają do komory nitryfikacji (KOCZ_NN), gdzie dochodzi do biochemicznego utlenienia amoniaku zawartego w ściekach do azotanów. Zbiornik nitryfikacji jest napowietrzany drobnopęcherzykowym systemem napowietrzającym. Powietrze pod ciśnieniem zapewniane jest przez dmuchawę, umieszczoną bezpośrednio nad zbiornikiem oczyszczalni, lub w pobliskim budynku (suterena, garaż, magazyn itp.). Po biologicznym oczyszczeniu, mieszanina wody i osadu przepływa do osadnika wtórnego (OWt). Tu dochodzi do oddzielenia biologicznego osadu od oczyszczonych ścieków. Oczyszczone ścieki odpływają przez koryto odpływowe do odpływu.

Odseparowany, zagęszczony osad z lejowatego dna osadnika pompowany jest pompą mamutową do KOCZ – strefy nitryfikacyjnej – jako osad recyrkulowany. Wyflotowany osad z powierzchni lustra cieczy w osadniku wtórnym (OWt) pompowany jest z powrotem do KOCZ_NN.

Osad nadmierny odpompowywany jest pompą mamutową z KOCZ_NN do worka służącego do odwodnienia osadu, umieszczonego nad powierzchnią lustra wody. W worku odwadniającym osad będzie magazynowany i anaerobowo stabilizowany. Wysuszony osad można następnie składować na wysypisku śmieci komunalnych, lub używać do nawożenia gleby.