Osią wydarzeń powieści Rafała Dębskiego "Przy końcu drogi" jest bunt książęcych synów, Zbigniewa i Bolesława Krzywoustego, podniesiony przeciwko nieudolnym rządom ojca i samowładzy Sieciecha. Jeden z ważniejszych wątków to rzekomy romans książęcego dostojnika z Judytą Marią, żoną Hermana. Współcześni im i późniejsi komentatorzy podnoszą kwestię grzesznego związku tych dwojga. Wszystko to pozostaje jednak tylko z sferze domysłów i jest czymś na kształt pokutującej przez wieki plotki. Niejako na przekór powszechnie panującej w świadomości Polaków opinii, w powieści postać palatyna została ujęta w ludzkie ramy grzechów, podłości, ale zarazem i postępków szlachetnych, stanów radości i zwątpienia oraz zwykłych rozterek, jakie są udziałem każdego z nas. Na kanwie historycznych wydarzeń została zbudowana opowieść o trudnych losach młodego woja, Witosława Jastrzębca. "Przy końcu drogi" podejmuje próbę nakreślenia obrazu życia zwykłych ludzi w niezwykłych, niespokojnych czasach, kiedy chrześcijaństwo wciąż borykało się z silną pogańską reakcją, a w rozległych puszczach polskich ziem można było jeszcze znaleźć schronienie przed niesprawiedliwością i zawziętością możnych tego świata. Spotykamy nie postacie z podręczników historii, ale ludzi z krwi i kości, wplatanych w decydujące dla Polski zmagania.