|
Przezwyciężanie nieśmiałości u dzieci
Małgorzata Zabłocka prezentuje autorski program wspomagania rozwoju psychospołecznego dzieci nieśmiałych oraz wyniki badania jego skuteczności.
Program ten adresowany jest do dzieci w wieku 10-12 lat. Jego podstawę stanowi poznawcze podejście do rozwoju i zmiany rozwojowej. Opiera się na założeniu, że przyczyny nieśmiałości tkwią zazwyczaj w specyficznym ukształtowaniu struktur poznawczych, co oznacza, że u podstaw nieśmiałości leżą niewłaściwe nawyki myślenia o sobie, o innych, o zadaniach. Pokonywanie nieśmiałości jest możliwe dzięki stworzeniu dzieciom nieśmiałym warunków umożliwiających nabywanie odmiennych od dotychczasowych doświadczeń.
Autorka przedstawia teoretyczne podstawy programu, cele i sposoby ich osiągania, wykorzystywane w trakcie zajęć metody pracy, scenariusze zajęć, jak również wskazówki metodyczne dla realizatorów programu.
Książkę adresuje do pedagogów, socjoterapeutów, nauczycieli i wychowawców poszukujących sposobów pracy z tymi właśnie dziećmi.
WPROWADZENIE
ROZDZIAŁ I. PROBLEM NIEŚMIAŁOŚCI U DZIECI
1.1. Opisowe ujęcie nieśmiałości
1.2. Interpretacyjne ujęcia nieśmiałości
1.2.1. Ujęcie organiczne
1.2.2. Ujęcie osobowościowe
1.2.3. Środowiskowe uwarunkowania nieśmiałości
1.3. "Pomocowe" ujęcie nieśmiałości
1.4. Podsumowanie
ROZDZIAŁ II. KONCEPCJA DIAGNOZOWANIA SYTUACJI SPOŁECZNEJ DZIECI NIEŚMIAŁYCH
2.1. Wybór dzieci nieśmiałych
2.2. Diagnozowanie aktywności społecznej
2.2.1. Postrzeganie sytuacji zadaniowej
2.2.2. Samopoczucie podczas zadania rozwiązywanego zespołowo
2.3. Diagnozowanie kompetencji społecznych
2.4. Poziom i adekwatność samooceny
2.5. Styl wyjaśniania przyczyn zdarzeń
2.6. Podsumowanie
ROZDZIAŁ III. PROGRAM PRZEZWYCIĘŻANIA NIEŚMIAŁOŚCI U DZIECI
3.1. Założenia teoretyczne
3.1.1. Teoria rozbieżności informacyjnej Wiesława Łukaszewskiego
3.1.2. Teoria społecznego uczenia się Alberta Bandury
3.2. Cele programu
3.2.1. Podejmowanie aktywności społecznej
3.2.2. Rozwijanie kompetencji społecznych
3.2.3. Kształtowanie wyższej i bardziej adekwatnej samooceny
3.2.4. Kształtowanie optymistycznego stylu wyjaśniania przyczyn zdarzeń
3.3. Metody i formy pracy
3.4. Podsumowanie
ROZDZIAŁ IV. BADANIE SKUTECZNOŚCI ODDZIAŁYWAŃ
4.1. Plan i etapy badań
4.2. Trafność planu eksperymentalnego i czynniki ją zakłócające
4.2.1. Trafność wewnętrzna
4.2.2. Trafność zewnętrzna
4.3. Analiza wyników badań
4.3.1. Poziom nieśmiałości u dzieci
4.3.2. Zmiany w aktywności społecznej u dzieci nieśmiałych objętych oddziaływaniami i w grupie kontrolnej
4.3.3. Zmiany w kompetencjach społecznych u dzieci nieśmiałych w grupie objętej oddziaływaniami i w grupie kontrolnej
4.3.4. Zmiany w poziomie samooceny u dzieci nieśmiałych w grupie objętej oddziaływaniami i w grupie kontrolnej
4.3.5. Zmiany w stylu wyjaśniania przyczyn zdarzeń u dzieci nieśmiałych w grupie objętej oddziaływaniami i w grupie kontrolnej
4.4. Podsumowanie
ROZDZIAŁ V. WSKAZÓWKI DLA REALIZATORÓW PROGRAMU
5.1. Język nieakceptacji, czyli zachowania niesprzyjające pracy z dziećmi
5.2. Język akceptacji - co zamiast barier?
5.2.1. Empatyczne zrozumienie
5.2.2. Autentyczność w relacji z dziećmi
5.2.3. Bezwarunkowa akceptacja
5.3. Trudności, jakie mogą wystąpić podczas realizacji programu
5.3.1. Czas
5.3.2. Brak aktywności
5.3.3. Cisza
5.3.4. Poruszanie trudnych sytuacji, delikatnych spraw
5.3.5. Niesłuchanie siebie
5.3.6. Błaznowanie
5.4. Podsumowanie
ROZDZIAŁ VI. SCENARIUSZE ZAJĘĆ
Scenariusz 1
Scenariusz 2
Scenariusz 3
Scenariusz 4
Scenariusz 5
Scenariusz 6
Scenariusz 7
Scenariusz 8
Scenariusz 9
Scenariusz 10
Scenariusz 11
Scenariusz 12
Scenariusz 13
Scenariusz 14
Scenariusz 15
LITERATURA
ANEKS
|
