Wydawnictwo - NAKŁAD I WŁASNOŚĆ KSIĘGARNI I DRUKARNI ZYGMUNTA JELENIA W TARNOWIE 1915
Rok - REPRINT 2005 W.SERIA
Stron - 180
Oprawa - LAKIEROWANA
Format - A5

STAN - NOWA


PRZEWODNIK STOLARSKI – obejmujący potrzebne wiadomości tak z dziedziny zwyczajnego i zbytkownego materyału i technologii mechanicznej, jakoteż ostatecznych robót około wykańczania wyrobów drzewnych, barwienia, zdobnictwa i imitacyi.

Podręcznik, który składamy w ręce czytelników, nie jest książką oryginalną, ale zestawieniem z dzieł naszych i obcych, pisanych przez ludzi, którzy po rozlicznych próbach doszli w zakresie sztuki stolarskiej do wielu wyników, nie wszystkim naszym stolarzom dotąd dostępnych. Ale i tych autorów prace nie opierają się wyłącznie na własnem tylko doświadczeniu, czerpali bowiem obficie z książek innych pisarzy, którzy znów byli przeważnie kompilatorami, tak, że doszukanie się pierwowzorów podręczników stolarskich zaprowadziłoby nas raczej do najróżnorodniejszych pracowni stolarskich, w bardzo nieraz odległych czasach, niż do komnaty uczonych. Wszak w całej Europie eksploatuje się w tym dziale w kółko to, co zostało spisane w pierwszej połowie XIX. wieku, w Anglii, Francyi i Niemczech, a dodatki, jakie przyniósł z sobą postęp, ograniczają się przeważnie tylko do działu maszynowego, a następnie do sposobów zaprawiania drzewa, ostatecznego wykończenia robót stolarskich, zdobnictwa, a w końcu naśladownictwa drzew szlachetnych. Wzrosło nadto bogactwo materyału, jakim dziś stolarz może rozporządzać, a otwarcie podzwrotnikowych puszcz dla wywozu drzewa dało nam gatunki, o jakich nie śnili nawet nasi przodkowie. W ten sposób przygotowano drogę do rozwoju stolarstwa artystycznego, dając możność wybicia się na czoło innych, jednostkom zdolnym i oryginalnym. Nie trwóżmy się tem, że maszyny odbierają wielu robotnikom zajęcie, bo myśli ukrytej w sprzęcie, wedle własnego i dobrego smaku wykonanym, zestawienia barw i rysunku materyału, nie odbierze nam żadna maszyna, tembardziej, że prawdziwa cywilizacya przynosi z sobą zapotrzebowanie artykułów, noszących na sobie cechy wybitnie indywidualne. Tą myślą powodowany, starałem się zapoznać czytelników z materyałem drzewnym nietylko naszym, ale i egzotycznym, nie spuszczając z oka tej także okoliczności, iż wielu z naszych rzemieślników, szukając roboty za Oceanem, powinno bodaj w części znać surowiec, który tam dostać może do odrobienia, a powtóre podać przepisy farbienia, politurowania i ozdabiania robót drzewnych, w szerszych nawet ramach, niżby ze względu na inne działy podręcznika było wskazane. Tych. którzy chcą się zapoznać dokładniej z elementami technologii mechanicznej stolarstwa, odsyłamy do znakomitej książki Fr. Kuśnierskiego, p. t.: „Kurs stolarstwa" (Warszawa 1908). W podręczniku zastosowaliśmy i my słownictwo polskie, i wstąpiliśmy tem samem w szeregi tych naszych autorów, którzy od lat bezskutecznie walczą z zakorzenionym wśród polskich stolarzy nałogiem używania przekręconych niemieckich nazw, istnych dziwolągów językowych, przynoszących nam wstyd, jako Polakom. Miejmy nadzieję, że stosunki zmienią się pod tym względem na lepsze i że nasi stolarze poznają wreszcie sami, że zapożyczać pokręcone nazwy od obcych, gdy się ma własne dobre, jest tem samem, co prosić sąsiada o zbutwiały materyał, gdy się ma w domu swój i zdrowy. Terminologia niniejszego poradnika opiera się jużto na dziełach naszych pisarzy w zakresie stolarstwa, jużto wprost na gwarze ludowej, bądź też wreszcie na słowniku technicznym Stadtmullera.

Oby poradnik nasz dopomógł do zwalczenia obcej konkurencyi i pozwolił nam wskrzesić te czasy, gdy to nasi stolarze z Gdańska i Kolbuszowej słynęli w całej Europie ze swych wyrobów i rozsyłali je daleko po świecie, sobie i Ojczyźnie przysparzając sławy i mienia.

PRZEWODNIK STOLARSKI to książka przeznaczona dla osób zajmującących się odnawianiem starych mebli. Zarówno amator, jak i specjalista mogą się z niej wiele dowiedzieć. Majsterkowicz zajmujący się po prostu stolarstwem jak też stolarz zawodowy również może z tej książki wiele skorzystać.