Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

PRZEWODNICTWO TATRZANSKIE -NOWA_TATRY_300s_SIWYDTP

06-03-2012, 9:26
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Cena kup teraz: 18.99 zł     
Użytkownik SIWYDTP
numer aukcji: 2098803616
Miejscowość Ostrołęka
Wyświetleń: 13   
Koniec: 04-03-2012 17:58:24

Dodatkowe informacje:
Stan: Nowy
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

[zasłonięte]91224/loose.dtd"> index

 

 

 

FAKTURY VAT

Wszystkie informacje potrzebne do sfinalizowania aukcji znajdą się w e-mailu który otrzymasz po wygraniu aukcji od serwisu allegro. numery konta także na stronie O MNIE oraz poniżej

Proszę zapoznać się z warunkami sprzedaży dostępnymi na stronie
"O mnie".

BEZPIECZNE PAKOWANIE

Kontakt:
[zasłonięte]@interia.pl

TEL. 510 956 553

Więcej informacji kontaktowych można znaleźć na stronie "O mnie"

Formy płatności:
Przelew na konto w:

Bank PKO INTELIGO
501[zasłonięte]555811[zasłonięte]64012[zasłonięte]036

WBK BANK ZACHODNI
981[zasłonięte]101400[zasłonięte]00105[zasłonięte]243

oraz bez prowizji
z każdego konta za pośrednictwem

Płatności Allegro

lub

Ewentualnie ODBIÓR OSOBISTY

 

Przesyłki staram się wysyłać jeszcze tego samego dnia po zaksięgowaniugowaniu przelewu lub dnia następnego.

Shipping total World Tariff posts Polish PAYPAL

Jeśli  po otrzymaniu przesyłki nie będziesz do końca zadowolony z zakupionego produktu, skontaktuj się z nami!

 

 
Opis książki
 

Autor

ZOFIA STECKA

Tytuł

HISTORIA PRZEWODNICTWA TATRZAŃSKIEGO

Rok wydania

Wydawnictwo

ilustracje zdjęcia rysunki

Stron

Okładka, oprawa

Stan i inne informacje

1995

TPN

TAK

300

Miękka

NOWA

Opis

Historia przewodnictwa w Tatrach po północnej i południowej stronie Tatr od czasów najdawniejszych do 31 grudnia 1994 roku Książka zawiera dużo szczegółowych informacji nieopublikowanych do tej pory. (Wiele czarno-białych i kolorowych ilustracji.)

spis treści lub fragment


1. Pierwsi Przewodnicy.
2. Przewodnictwo W Ramach Towarzystwa Tatrzańskiego.
3. Zmierzch Tradycyjnego Przewodnictwa; I wojna światowa.
4. Okres Międzywojenny.
5. Druga Wojna Światowa - Przemiany.
6. Przewodnictwo Tatrzańskie W Ramach PTTK.
7. Sylwetki Przewodników i Działaczy Przewodnickich W Latach 1[zasłonięte]945-19.
8. Inne Osrodki Przewodnictwa tatrzańskiego.
9.Przewodnictwo Po Południowej Stronie Tatr.

…o autorze książki

Zofia Stecka

 

 ur. 22 IX 1917 r.

 

 

ur. w Krakowie, w 1947 r. zamieszkała w Zakopanem. Taterniczka, alpinistka, grotołaz, przewodnik tatrzański.

Opis rozszerzony

 

ciekawostki

Historia polskiego przewodnictwa tatrzańskiego

  

Górnicy, poszukiwacze skarbów, także zielarze wędrowali w Tatry od wieków. Pierwsze informacje o zwiedzaniu tych gór i pierwszych wejściach szczytowych oraz o pierwszych przewodnikach, odnoszą się do południowej strony Tatr.

 

Północne stoki były bardziej niedostępne, toteż dopiero z początkiem XIX wieku pojawili się tu turyści, głównie uczeni, których oprowadzaniem zajmowali się znający okolicę leśnicy. Powszechnie znanymi byli Franciszek Klein oraz zarządca jaworzyńskiej huty Simon Fischer. Przewodnictwem trudnili się również górale z Jurgowa, a wśród nich słynny "polowac" Jan Budz, zwany Łysym Jankiem. Poznał on doskonale okolice Doliny Białej Wody i ponoć wspiął się nawet na Galerię Gankową.

 

W Poroninie mieszkał przewodnik Wojciech Galica, a z Bukowiny Tatrzańskiej pochodzili Buńda, Józef Bigos, Jędrzej Para i Jan Para. Bigos przez wiele lat oprowadzał poetę Bogusza Zygmunta Stęczyńskiego. Wspomnieć też należy o prawie zapomnianych dziś przewodnikach z Kościelisk. Wojciech Bachleda Wala w 1839 roku prowadził na Krywań rodzinę Steczkowskich. Chodził tam także z Kazimierzem Łapczyńskim. Z Kościeliska pochodzili: Maciej Roj, stryj Wojciecha Roja, Michał Roj i Jędrzej Krzeptowski, brat Sabały, którego polecano jako "najtęższego, najlepszego przewodnika po Tatrach".

 

 

 

Pod koniec lat 60. ubiegłego wieku czołówkę zakopiańskich przewodników tworzyli: Jędrzej Bachleda Wala starszy, Maciej Gąsienica Sieczka, Szymon Tatar starszy oraz Jan Krzeptowski Sabała - ten głównie jako muzyk, towarzyszący Tytusowi Chałubińskiemu w czasie kilkudniowych wypraw górskich. Wybitne osiągnięcia taternickie miał Maciej Sieczka. W lipcu 1867 roku jako pierwszy stanął na południowo-wschodnim wierzchołku Świnicy, we wrześniu zdobył trzy wierzchołki Granatów, a w następnych latach Mięguszowiecki Szczyt Wielki od Przełęczy Hińczowej, Łomnicę północną ścianą, Jastrzębią Turnię oraz Mnicha nad Morskim Okiem. Sieczka prowadził w Tatry również kobiety - Marię Konopnicką, Helenę Modrzejewską, Natalię Janothównę, którą wprowadził na Gierlach.

 

Do 1873 roku nie istniały żadne przepisy regulujące sprawy przewodnickie. Po południowej stronie Tatr zajęło się nimi utworzone w tym właśnie roku Węgierskie Towarzystwo Karpackie. Dwa lata później po północnej stronie Tatr powstało Towarzystwo Tatrzańskie. Zarząd Główny towarzystwa ogłosił w "Pamiętniku Tatrzańskim" spis przewodników z wykazem miejsc, do których mogą prowadzić, oraz cennikiem. Za "przewodników pierwszorzędnych" uznano Jędrzeja Walę starszego, Macieja Sieczkę, Szymona Tatara, Wojciecha Roja, Jędrzeja Walę młodszego. Wśród "drugorzędnych" umieszczono w spisie siedem nazwisk, a "trzeciorzędnych" było sześciu - razem osiemnastu.

 

Przez kilkanaście lat, aż do 1900 roku sprawami przewodnickimi zajmowali się z ramienia TT Leopold Świerz i Walery Eljasz. W 1900 roku Towarzystwo Tatrzańskie powołało Komisję ds. Przewodnictwa, złożoną z przedstawiciela TT i siedmiu przewodników I klasy. Od 1908 roku działała ona jako Komisja ds. Robót w Tatrach i Przewodnictwa, a przewodniczyli jej kolejno: Władysław Kulczycki, Walery Goetel i Mariusz Zaruski.

 

Przed I wojną światową nie było w zasadzie szkolenia przewodników. Wyjątek stanowiła jedna wycieczka na południową stronę Tatr w 1903 roku. Kandydaci na przewodników zdobywali umiejętności uczestnicząc jako "tragarze" w wyprawach taterników, a od 1909 roku w wyprawach ratunkowych TOPR. W zimie 1907 roku brali udział po raz pierwszy w kursie narciarskim, prowadzonym przez Mariusza Zaruskiego. Ukończył go z wynikiem pomyślnym tylko Stanisław Gąsienica Byrcyn.

 

 Od początku okresu międzywojennego (od 1920 r.) sprawy przewodnictwa prowadziła Sekcja Turystyczna Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, a od 1922 roku zajęła się nimi Komisja ds. Przewodnictwa, w skład której wchodzili dwaj delegaci ST PTT (od 1935 roku Klubu Wysokogórskiego), delegat TOPR, delegat Oddziału Zakopiańskiego PTT i dwóch przewodników I klasy. Jako delegaci zasiadali w niej: Józef Oppenheim, Tadeusz Zwoliński, Witold Paryski, Wiktor Ostrowski, a z przewodników głównie Jędrzej Marusarz Jarząbek.

 

Do 1936 roku przewodnikami byli górale. Pierwszym przewodnikiem nie-góralem został w następnym roku, po zdaniu egzaminu, znakomity taternik Stanisław Motyka, a rok później góral z pochodzenia Jan Staszel. Tuż przed wybuchem II wojny światowej dołączył do nich jeszcze Andrzej Marusarz młodszy, Jędrzej Wawrytko i Wojciech Juhas.

 

W czasie okupacji polscy przewodnicy mieli zakaz wykonywania zawodu. Nielicznych w tym czasie turystów oprowadzali niemieccy lub austriaccy alpiniści. W 1943 roku krakowski oddział Deutschen Alpenvereines urządził przy Morskim Oku kurs dla kandydatek na kierownika wycieczek. Z 14 uczestniczek jedynie pięć uzyskało uprawnienia do prowadzenia po łatwiejszych, znakowanych trasach i z trudniejszych - na Rysy.

 

 Po zakończeniu wojny z 25 przewodników pozostało jedynie szesnastu. Śmierć z rąk okupanta ponieśli Feliks Klaper, Józef Gąsienica Tomków, Józef Stopka Krzeptowski. Paru zmarło w czasie wojny lub zaraz po jej zakończeniu. Kilku pozostało za granicą (np. Wojciech Juhas w Anglii). Józef Krzeptowski został zesłany na Syberię. Wobec rozwijającego się spontanicznie ruchu turystycznego zaistniała konieczność zwiększenia liczby przewodników. Reaktywowano więc Komisję ds. Przewodnictwa, w której działali Witold Paryski, Tadeusz Zwoliński, a z górali Stanisław Gąsienica z Lasa i Józef Gąsienica Wawrytko. Do przewodnictwa włączyli się również nie-górale - Eugeniusz Strzeboński i pierwsza kobieta, Zofia Radwańska-Paryska. W 1948 roku Klub Wysokogórski powołał Komisję Szkolenia Górskiego. Przewodniczącym został wybrany Justyn Wojsznis, a członkami - Zofia Radwańska-Paryska, Tadeusz Pawłowski i Zbigniew Wójcik. Komisja zorganizowała kurs, na którym przeszkoliła 31 osób, tzw. kierowników wycieczkowych. Byli oni uprawnieni do prowadzenia po Podtatrzu i łatwiejszych znakowanych szlakach tatrzańskich. Na kolejnych kursach przeszkolono jeszcze około sto osób, w większości nie-górali, w tym również kobiety. Po paru latach część "kierowników wycieczkowych", po zdaniu dodatkowego egzaminu, została przewodnikami tatrzańskimi IV klasy, reszta przewodnikami podhalańskimi. W 1968 roku zlikwidowano przewodnictwo podhalańskie, a przewodnicy tatrzańscy IV klasy po zdaniu egzaminu zostali przewodnikami III klasy.

 

Pod koniec lat sześćdziesiątych dał się odczuć brak koordynacji w działaniach istniejących wówczas kół przewodników tatrzańskich, w tym kilku spoza Zakopanego. Powstał zatem projekt stworzenia nadrzędnej organizacji, która reprezentowałaby i koordynowała pracę tych kół. W 1969 roku powołana została Komisja Koordynacyjna Przewodników Tatrzańskich. Funkcję prezesa pełnił Witold Paryski, a sekretarza - Tadeusz Horecki. Wkrótce jednak ją rozwiązano. Ponownie powrócono do tej sprawy w latach osiemdziesiątych i w 1981 roku utworzono Radę Przewodnictwa Tatrzańskiego Zarządu Głównego PTTK z siedzibą w Zakopanem. W skład prezydium weszli dwaj przedstawiciele Koła Zakopiańskiego i prezesi poszczególnych kół. Rada działała do 1987 roku. Na początku lat 90. powstało Centrum Przewodnictwa Tatrzańskiego z siedzibą w Zakopanem, które w ubiegłym roku uzyskało osobowość prawną. Jest ono reprezentantem przewodnictwa tatrzańskiego na zewnątrz i koordynuje wszystkie sprawy z nim związane. Od ubiegłego roku istnieje również, powołana przez wojewodę małopolskiego, Komisja Egzaminacyjna dla Przewodników Tatrzańskich z siedzibą w Zakopanem.

 

 

 

Od czterech lat działa, głównie z inicjatywy Piotra Konopki, Polskie Stowarzyszenie Przewodników Wysokogórskich, do którego należy ponad 30 osób. W listopadzie tego roku, po czteroletnim okresie kandydackim, Stowarzyszenie ma zostać pełnoprawnym członkiem Międzynarodowej Unii Przewodników Wysokogórskich (UIAGM).

 

Zofia Stecka

 

 

Tygodnik Podhalański, nr 42, 22.10.2000

 

AGENCJA SIWYDTP   – KSIĘGARNIA –  ANTYKWARIAT - DRUKARNIA