Historia produkcji porcelany w Parowej (Tiefenfurt), sięga założonej w 1808 roku przez Johanna Heinricha Nicolaia Matthiesena fabryki fajansu. W 1865 roku, jego syn Friedrich Nicolai Matthiesenrozszerzył produkcję o wyroby porcelanowe, jednak już w 1872 roku fabryka została przejęta i funkcjonowała dalej pod nazwą Schlesische Porzellan- und Steingut-Manufaktur AG, która po sukcesach w pierwszych latach, ogłosiła upadłość w 1885 roku. Produkowano tu porcelanę dekorowaną i luksusową. Fajans dostarczano do prowincji Poznańskiej, do miast portowych Morza Bałtyckiego oraz na Węgry. Inwestycje w nowe obiekty i maszyny w latach 1[zasłonięte]872-18 podwoiły zdolności produkcyjne i podniosły jakość oferowanych wyrobów.

Główny zakład upadłej fabryki przejął w 1885 roku Louis Lövinsohn, który na stanowisku dyrektora zarządzającego zatrudnił Paula Donatha. Do fabryki należała także własna malarnia. 120 pracowników produkowało naczynia użytkowe i luksusowe. Specjalnością fabryki oprócz porcelanowych kwiatów były naczynia rokokowe.

Na podstawie porozumienia z 1891 roku, fabryka przeszła w ręce dotychczasowego dyrektora, Paula Georga Alfreda Donatha, który prowadził ją teraz pod nazwą: Schlesische Porzellanfabrik Paul Donath. Fabryka Paula Donatha specjalizowała się w produkcji transparentnych naczyń użytkowych i luksusowych, eksportowanych do USA, Anglii, Rosji i Szwecji.

W roku 1909 fabryka została przekształcona w spółkę (GmbH). Dyrektorem zarządzającym został Ernst Wilhelm Fischer, a od ok. 1916 roku pod dyrekcją K. Tuppacka pracowało blisko 150 pracowników.

Po I Wojnie Światowej fabrykę przejął Carl Hans Tuppack i prowadził ją dalej pod nazwąPorzellanfabrik C.H. Tuppack do 1944 roku. Do najbardziej znanych wyrobów fabryki należały produkowane od lat dwudziestych naczynia i serwisy z dekoracją drukowaną China Blau, uzupełnione później o dekoracje China Grün i China Rot, a także figurki zwierząt.