|
Zestawienie roślin
naczyniowych doliny Wierzycy i dolin jej trzech
dopływów
uwzględnia wszystkie
dotychczas stwierdzone na tym terenie gatunki
rodzime
i antropofity, zarówno
występujące współcześnie, jak i podawane w
przeszłości.
Wykorzystano przede
wszystkim bogate materiały własne [5 ], a także
dane lite-
raturowe powojenne, jak
również starsze, głównie z drugiej połowy XIX
w.
Teren badań został
scharakteryzowany pod względem
geograficzno-przyrodni-
czym, a także przemian
antropogenicznych, w publikacji prezentującej
wielostron-
ną analizę flory [6]. W
cytowanej pracy znajdują się również szczegółowe
uwagi
metodyczne dotyczące
prowadzonych badań oraz obszerniejszy wykaz
literatury.
Poniższa praca,
prezentująca część materiałową badań, stanowi
nieodzowne
uzu-
pełnienie.
Badania flory prowadzono w
latach 1[zasłonięte]980-19 w dolinie Wierzycy na
długości
132
km, od źródeł rzeki po
ujście, oraz w dolinach dopływów— Wietcisy
(33
km),
Węgiermucy
(23 km) i
Janki (27 km). Za
stanowisko przyjęto odcinek l km
biegu
doliny. Tak szczegółowe
badania umożliwiły zebranie stosunkowo
dokładnych
informacji o liczbie
gatunków oraz częstości i przestrzennym
zróżnicowaniu
ich
występowania.
Flora roślin naczyniowych
badanego terenu jest bardzo bogata, jak na
niewielki
obszar w warunkach
niżowych, liczy bowiem 1123 gatunki, należące do
479 ro-
dzajów i 116 rodzin.
Obejmuje ona przeważającą część flory całego
Pomorza
[por. 8]. Wiele gatunków to
taksony rzadkie w skali kraju i regionu, dużą
grupę
stanowią gatunki chronione,
pokaźna jest grupa roślin leczniczych, są
gatunki
górskie i interesujące
antropofity. Nie odnaleziono 84 gatunków
podawanych
w przeszłości. Analizę
flory zawarto we wcześniejszych pracach
[5,6].
W prezentowanym zestawie
flory przyjęto nazewnictwo i ujęcia
systematyczne
taksonów, poza kilkoma
przypadkami, według „Flora Europaea" [9]. Dla
nie-
których form mieszańcowych,
nie uwzględnionych w tym dziele, nazwę
zaczerp-
nięto z pracy Rothmalera
[30]. Kolejność rodzin, rodzajów i gatunków
zgodna
jest z układem
przedstawionym w kluczu „Rośliny polskie" [ 31 ].
Z pracy tej
przy-
jęto też synonimy nazw
rodzin oraz nazwy rodzin nie wyróżnianych we
„Flora
Europaea" [9], które podano
w nawiasie.
Taksony niższe od gatunku
uwzględniono tylko wówczas, gdy oznaczenie
nie
budziło wątpliwości oraz
gdy rewizji materiału dokonał specjalista.
Zamieszczo-
no wszystkie podgatunki,
które w „Roślinach polskich" [31] podane saw
randze
| 
