Prowincjonalizacja Europy nie jest książką o części świata, którą nazywamy „Europa”. Można by powiedzieć, że ta Europa została już sprowincjonalizowana przez samą historię. Historycy od jakiegoś czasu są zgodni co do tego, że tak zwany „wiek Europy” w nowoczesnej historii zaczął w połowie dwudziestego stulecia ustępować miejsca innym regionalnym i globalnym konfiguracjom. Europejskiej historii nie postrzega się już jako tej, która ucieleśnia „uniwersalną historię ludzką”.
Autor specjalizuje się w nowoczesnej historii Azji Południowej która stanowi archiwum i jest obszarem analizy. Europa, którą Autor chce sprowincjonalizować lub też zdecentralizować jest figurą wyobrażoną, głęboko osadzoną w codziennych, ograniczonych do frazesu i skrótu nawykach myślowych, które niezmiennie łączą wszystkie wypowiedzi nauk społecznych w kwestii nowoczesności politycznej w Azji Południowej.