Nostradamus wypowiadał się kilkakrotnie w pismach o swoim darze wieszczym. W przedmowie do listu swego syna mówi o objawionych inspiracjach, które otrzymał gdy w niektórych dniach był limfatycznie (czyli ekstatycznie, wieszczo - dop. ZP) nastrojony i o długich obliczeniach (astrologicznych), którymi sobie osładzał nocne studia. W przedmowie do listu do Henryka II wspomina, że przepowiednie swe obliczał według ruchu ciał niebieskich i przy pomocy objawienia, które nawiedzało go w niektórych chwilach, a który to dar był dziedzictwem po przodkach". Mówił on też, że tę naturalną i odziedziczoną intuicję, instynkt, łączył z długimi, nużącymi obliczeniami. W tychże momentach starał się uwolnić duszę, ducha i umysł od wszelkiej troski, zmartwienia i podniecenia, przez spokój i równowagę własnego wnętrza.