Książka jest ambitną próbą zintegrowania licznych źródeł inspiracji, nabytych w ciągu lat profesjonalnego rozwoju, mająca na celu oparcie doświadczeń klinicznych na stabilnym gruncie teorii. Spektrum źródeł jest bardzo bogate i jasno pokazuje niedogmatyczną otwartość poszukiwań umysłu. Oprócz dobrze znanych w Polsce dzieł Freuda i Klein autorka wykorzystuje prace innych autorów: brytyjskich (zwłaszcza Winnicotta i Biona), amerykańskich (takich jak Mahler i Ogden), a przede wszystkim francuskich – przy czym od wielu z nich dr Walewska uczyła się osobiście. Chociaż istnieją różnice w anglosaskiej i francuskiej tradycji psychoanalitycznej, w swoim poszukiwaniu użytecznej konceptualizacji autorka wychodzi poza specyficzną identyfikację z nimi.

Szczególną wartość ma rozdział dotyczący historii polskiej psychoanalizy. Pozwala on lepiej zrozumieć wkład takich autorów, jak Markuszewicz, Bychowski, Bornsztajn, Dąbrowski i Malewski. Równie interesująca jest humanistyczna interpretacja Jerzego Kmity oraz dyskusja nad pracą i modelem terapeutycznym Janusza Korczaka, która intuicyjnie ma głęboki sens. Warto zauważyć, że polska psychoanaliza, chociaż zablokowana przez lata okupacji i późniejszą niechęć komunistycznej władzy, ma ciągłą, blisko stuletnią historię. Książka łączy główne zagadnienia teoretyczne z pracą kliniczną. Szczególnie innowacyjne jest badanie fanatyzmu dziecięcego.




Książka stanowi niezwykle cenną publikację, w której autorka łączy teorię psychoanalizy z doświadczeniem klinicznym. Z niezwykłą logiką uzasadnia tezę, że teoria psychoanalityczna jest trzecim elementem uzupełniającym diadyczną relację pacjent-psychoanalityk. To do niej ucieka się analityk, próbując godzić identyfikację z cierpieniem pacjenta z pozycją wewnętrznego, interpretującego obserwatora.

Książka została napisana z wielką pasją, pięknym językiem, w którym udało się autorce uniknąć pseudonaukowego żargonu. Wielką zaletą tej publikacji jest przewijająca się przez wszystkie strony wiara w uzdrawiającą moc procesu psychoanalitycznego, który każdemu człowiekowi, nawet dotkniętemu najpoważniejszymi urazami psychicznymi, daje szansę rozwoju i przekroczenia raz jeszcze „progu narodzin”, tym razem z nadzieją na inny, dalszy rozwój.

Nie mam najmniejszych wątpliwości, że ta niezwykle wartościowa publikacja znajdzie wielu czytelników wśród psychologów, psychiatrów oraz innych zainteresowanych procesem psychoterapii. Dla studentów psychologii i psychiatrii oraz osób kształcących się w psychoterapii będzie spotkaniem z pełnym pasji psychoanalitykiem, terapeutą, który pokazuje, jak umiejętnie łącząc teorię z psychoanalityczną praca kliniczną, można stworzyć cierpiącemu człowiekowi drugą szansę narodzin psychicznych.