Migotanie przedsionków jest uważane w medycynie za jeden z dwóch głównych czynników ryzyka (czyli możliwych przyczyn) udaru mózgu. Dlatego bardzo ważne jest wczesne wykrywanie migotania przedsionków u chorego lub zagrożonego człowieka. Zwłaszcza w jego codziennych życiowych warunkach. Na przykład w domu, w pracy, w podróży. Migotanie przedsionków jest najczęstszym zaburzeniem rytmu serca. Zdarza się u około 0,4-1% wśród całej populacji (czyli ma je od 4 osób na 1000 do 1 na 100, w zależności od kraju zamieszkania). Umieralność wśród osób z migotaniem przedsionków jest prawie dwa razy większa niż u osób z prawidłowym, czyli tak zwanym zatokowym rytmem serca. Tak zwany napad migotania przedsionków może zdarzyć się w dowolnym momencie i miejscu, czasami wywołany może być wzrostem ciśnienia krwi, zwiększonym wysiłkiem, zdenerwowaniem, nadmiernymi emocjami, innymi czynnikami stresującymi, lub zupełnie bez jakiejkolwiek uchwytnej przyczyny.

Często migotanie przedsionków nie jest przez chorego w ogóle odczuwane. Jak migotanie przedsionków może doprowadzić do udaru niedokrwiennego mózgu? Migotanie przedsionków serca, to bardzo szybkie kurczenie się i rozkurczanie ściany pierwszych jam serca, zwanych właśnie przedsionkami. Szybki ruch tych ścian zaburza przepływ krwi w przedsionku, tak iż powstają małe zakrzepy krwi w środku przedsionka, przy jego ścianie. Jeśli migotanie występuje w lewym przedsionku serca, to te małe zakrzepy mogą przedostać się dalej z płynącą krwią do lewej komory serca i dalej do tętnicy głównej (aorty) a z niej tętnicami szyjnymi do tętnic mózgowych. Tętnice w swoim przebiegu rozgałęziają się na coraz to mniejsze gałęzie (przewody o malejącej średnicy), którymi krew ma dopłynąć do różnych części mózgu.