... Cele i korzyści z praktycznych zajęć z anatomii roślin są wielorakie. Największą korzyść daje samodzielne poznawanie budowy i rozwoju rośliny. Każdy bowiem, nie tylko dojrzały pracownik naukowy, ale również student i uczeń, za pomocą prostych środków, np. oglądając pod mikroskopem całą, prześwietloną młodą siewkę lub własnoręcznie wykonane skrawki łodygi, może zbadać budowę rośliny, przestrzenne rozmieszczenie tkanek i różnice między nimi. Może sam stwierdzić, jak przebiega rozwój organów roślin, różnicowanie tkanek i wzrost komórek oraz jakie są między nimi współzależności. Własne, nawet bardzo skromne badania pozwalają zrozumieć oraz krytycznie zinterpretować wyniki cudzych badań i właściwie je wykorzystać. Dobry przewodnik do praktycznych zajęć z anatomii roślin powinien zatem przede wszystkim nauczyć, w jaki sposób należy badać budowę roślin. Takim właśnie, nowoczesnym, zwięzłym przewodnikiem jest przekazywane czytelnikowi „Praktikum z anatomii roślin" W. Braune'a, A. Lemana i H. Tauberta, przetłumaczone z niemieckiego przez dr Agnieszkę Kadejową.

Przewodnik ten może być u nas wykorzystany przez prowadzących ćwiczenia z botaniki i studentów na pierwszych latach studiów w uniwersytetach, wyższych szkołach pedagogicznych i akademiach rolniczych, przez nauczycieli w liceach oraz przez tych wszystkich, którzy chcą sami zapoznać się z budową organów wegetatywnych roślin okrytonasiennych.