| Rozwinięcie koncepcji „słabego myślenia”, wedle której współczesność jest naznaczona nihilizmem, oznaczającym erozję zasadniczych założeń naszej kultury, takich jak rzeczywistość, podmiot, bycie, władza etc. Konsekwencje tego rozmycia można zauważyć na wielu obszarach – w etyce, w polityce w nauce oraz przede wszystkim w sztuce, zajmującej miejsce wcześniej zajmowane przez religię: Jeśli sztuka może odzyskać własną istotę uświadamiając sobie swój status zsekularyzowanej religii, to religia powinna w tym właśnie znaleźć impuls do myślenia o sobie w terminach mniej dogmatycznych i dyscyplinarnych, a bardziej estetycznych, bardziej dostosowanych do tego trzeciego wieku, wieku ducha (...). Znajdujemy się jeszcze w tym punkcie i nie ma żadnego powodu, żeby się tego wstydzić. Z założeń autora wyłania się nowy horyzont tego, co możemy czuć, wiedzieć i na co możemy mieć nadzieję, zaś centralną rolę odgrywa tu interpretacja.Gianni Vattimo - filozof, ur. 04.01.1936 r. w Turynie, należy do czołówki europejskich myślicieli przełomu XX i XXI wieku. Podejmuje w swych pracach wiele zagadnień charakterystycznych dla czasu przełomu określanego mianem kryzysu nowoczesności i konstytuowania się ponowoczesności. Od 1982 jest profesorem filozofii teoretycznej na Università degli Studi di Torino, gdzie naucza filozofii i estetyki od 1964 roku. Jako visiting professor wykładał w Stanach Zjednoczonych (na uniwersytetach w Yale, Los Angeles, Nowym Jorku). Od połowy lat 70. bierze udział w licznych konferencjach naukowych, jest członkiem rad wydawniczych wielu czasopism naukowych, przez wiele lat był redaktorem naczelnym „Rivista di estetica”, jako felietonista stale współpracuje z prasą: La Stampa, L’Espresso, Il Manifesto, L’Unità, El Pais, Clarin. W latach 1999–2003 zasiadał w Parlamencie Europejskim, od 2009 roku znowu jest europosłem |
