Adaptacja filmowa powieści Henryka Sienkiewicza Potop stanowi do dziś jeden z najpopularniejszych filmów w polskiej kinematografii. Wyprodukowany w 1974 roku film zgromadził w kinie 27 milionów widzów, co daje mu trzecie miejsce pod względem oglądalności w historii polskiego kina (po Krzyżakach w reż. Aleksandra Forda i w Pustyni i puszczy w reż. Władysława Ślesickiego). W filmie zagrało 520 aktorów, tysiące statystów, rosyjski pułk kawalerii, 700 koni, wykorzystano 5 tysięcy kostiumów i 45 tysięcy rekwizytów militarnych. Film na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych otrzymał 3 nagrody: Grand Prix, za rolę Daniela Olbrychskiego i nagrodę publiczności. Był nominowany do Oscara w 1975 roku.

Potop Redivivus – czyli Potop odrodzony – to projekt Filmoteki Narodowej, którego celem było zaprezentowanie współczesnej widowni Potopu na dużym i małym ekranie w doskonałej jakości oraz atrakcyjnej formie. Zrekonstruowana cyfrowo pięciogodzinna wersja dzieła posłużyła do stworzenia nowej wersji montażowej filmu. Montażu dokonał Marcin Kot Bastkowski. Wszystkie prace prowadzone były pod nadzorem artystycznym reżysera Potopu Jerzego Hoffmana i autora zdjęć Jerzego Wójcika.

Cyfrowa rekonstrukcja Potopu z 2014 roku na ekranach kin pojawiła się po 40 latach od wersji pierwotnej. Filmoteka Narodowa wzięła sobie również za cel, oprócz odnowienia taśmy i stworzenia kopii cyfrowej, zabezpieczenie filmu i zapisanie go w formacie analogowej i cyfrowej kopii wieczystej. Niezwykłą rolę w realizacji projektu odegrał montażysta, który działając pod nadzorem reżysera i autora zdjęć, na nowo zmontował film, tworząc wersję krótszą, dynamiczną i zrozumiałą dla widza, bez uszczerbku na wartości artystycznej. Ten nowy proces postprodukcyjny zasługuje na szczególną uwagę współczesnego widza.

Potop jest opowieścią o losach chorążego orszańskiego Andrzeja Kmicica i jego ukochanej, Oleńki Billewiczówny. Tłem historycznym akcji jest szwedzki najazd na Polskę w latach 1655–1660.