I. Podręcznik do języka łacińskiego i kultury antycznej

Podręcznik składa się z 35 jednostek metodycznych – Lectiones. W zakres każdej jednostki wchodzą:

A. Varia – część podstawowa. Jest to nowy materiał gramatyczny i leksykalny podany w jak najprostszej formie
i nieskomplikowanych luźnych zdaniach. Zdania te należy przeanalizować na lekcji, korzystając również z komentarza gramatycznego i przykładów umieszczonych w II części podręcznika – Preparacje i komentarze. Wprowadzony materiał trzeba utrwalić przy pomocy zadań z Zeszytu ćwiczeń.

B. Tekst ciągły – część wprowadzająca treści kulturowe (różnie tytułowana). Część B jest tekstem zwartym,
o określonym temacie, który zawiera nowe słownictwo, utrwala materiał gramatyczny danej jednostki, powtarza jednocześnie materiał już do tej pory poznany. Treści tekstów części B są ważne dla rozwoju umysłowego i duchowego ucznia. Jeżeli szczupłość czasu przeznaczona na naukę języka łacińskiego nie pozwala na rozszerzanie i pogłębianie danego tematu, to można tę część opuścić, zdając sobie sprawę z dużego uszczerbku dla wiedzy o kulturze antycznej.

C. Komentarz rzeczowy – to materiał do przeczytania przez ucznia. Lektura tekstu C może być inspiracją do sięgnięcia po interesujący fragment z podanej literatury, a tym samym może zachęcić ucznia do poszerzenia zdobytych wiadomości. Na końcu komentarza podajemy zawsze literaturę tematycznie powiązaną z omawianą treścią. Dla ucznia jest to dobry sposób poznawania autorów i ich dzieł z podręcznikowej "biblioteczki".

D. Dicta, proverbia, sententiae (zwroty, przysłowia, sentencje) – ta część zawiera oryginalne teksty (zdania). Spełniają one ważną rolę kształcącą i wychowawczą, bo uczą, bawią i poruszają serca i umysły. Są to w większości sentencje antyczne, które rozpowszechniły się w literaturze europejskiej. W wielu wypadkach podaliśmy autorów tych powiedzeń, które były w użyciu mieszkańców Europy nieprzerwanie od starożytności po wiek XX i dzisiaj również mogą stanowić wyposażenie kulturowe współczesnego Polaka i Europejczyka.

E. Ars poetica aut quod libet (sztuka poetycka albo co kto lubi) – wiersze (lub ich fragmenty) poetów starożytnych
i średniowiecznych, inskrypcje i zagadki.

W lekcjach Xa, XXa i XXXa spreparowaliśmy teksty łaciny mówionej, tematycznie związane z życiem współczesnym. Mogą one zainteresować i zachęcić uczniów do szukania innych źródeł łaciny jako języka prostej komunikacji, zwłaszcza w sieci internetowej. Dla zaczerpnięcia głębszego oddechu proponujemy również piosenki łacińskie na różne okazje.
Opracowane w języku polskim lekcje Xb, XXb, XXXb zapoznają uczniów ze sportem, teatrem w Grecji i Rzymie oraz z grecką medycyną. Na końcu podręcznika znajduje się tekst o architekturze starożytnej Grecji i Rzymu, który można wzbogacić o zagadki, quizy oraz krzyżówkę dotyczącą architektury i potraktować np. jako lekcję XXXVb.

Lekcje I–XXXII obejmują cały podstawowy materiał gramatyczny. Ostatnie zaś trzy jednostki zostały pomyślane jako viaticum, czyli wyposażenie na drogę, w jaką wybierają się młodzi abiturienci.

Na tym etapie nauki – jak powiedział profesor Jerzy Łanowski – można było stworzyć co najwyżej "kościotrupa językowego". Teraz potrzeba "wypełnić go ciałem i oblec w skórę, a przede wszystkim tchnąć w niego ducha". Dajemy więc wybór tekstów łacińskich oryginalnych, prozaicznych i poetyckich, które są zwieńczeniem nauki łaciny.

W następnym rozdziale podajemy tekst promocji doktorskiej i kilka wzorów dyplomów nadawanych ludziom wybitnym
w dziedzinie nauki oraz zasłużonym dla społeczeństwa i państwa. Są to dyplomy nadawane z okazji przyznania przez senat wyższej uczelni tytułu doktora honoris causa lub honorowego obywatelstwa miasta — przez radę miejską. Pokazujemy uczniowi, że języka łacińskiego używa się również dzisiaj dla podtrzymania wielowiekowej tradycji i dla podkreślenia wyjątkowej rangi pewnych uroczystości.

Dalej umieszczamy rozdział Carmina medii aevi transferenda et translata. Są tu przykłady średniowiecznej liryki religijnej (Stabat Mater, Dies irae) oraz świeckiej poezji lirycznej (Carmina Burana) wraz z przekładami. Parafrazy i przekłady uczniów klas licealnych mogą zachęcić innych do własnej twórczości translatorskiej i poetyckiej.

Następna część to zbiór ok. 365 sentencji wraz z lokalizacją, tłumaczeniem i komentarzem rzeczowym przy trudniejszych zwrotach. Umieszczono tu zdania z części D, do których dołączyliśmy wiele innych.
Jest też coś dla przyszłych prawników: Paroemiae – sentencje prawnicze – zasady prawa rzymskiego, na jakich opiera się kodeks prawa cywilnego w każdym państwie demokratycznym.

Index auctorum (wykaz autorów łacińskich) ma na celu zapoznać ucznia z sylwetkami pisarzy antycznych oraz polsko-łacińskich (autorów polskich piszących po łacinie) wspomnianych w podręczniku.

II. Preparacje i komentarze zawierają:

• notę o autorze tekstu (B) i dziele, z którego zaczerpnięty jest fragment.
• słownictwo w kolejności jego występowania do części A, B i D. Bezpośrednio przy słówkach łacińskich podajemy znane już uczniowi synonimy łacińskie, a przy znaczeniu polskim - zapożyczenia łacińskie funkcjonujące w języku polskim.
  Na końcu preparacji do każdej lekcji zebrane są zapożyczenia w języku angielskim, niemieckim i francuskim. Takie zestawienie ułatwia naukę słownictwa łacińskiego. Także wyrazy używane w języku polskim stają się bardziej zrozumiałe dla ucznia. Bez większych trudności opanowuje on też słowa w językach nowożytnych, poznawszy ich źródłosłów łaciński.
• komentarz gramatyczny – materiał gramatyczny jest ujęty w tabele i schematy. Komentarz zawiera też krótkie objaśnienia i przykłady dotyczące prezentowanego materiału.
• komentarze do wyboru tekstów łacińskich (Ex auctorum Latinorum libris; Carmina medii aevi transferenda et translata).
• tabele form deklinacyjnych i koniugacyjnych.
• słowniki alfabetyczne: polsko-łaciński (umożliwia tłumaczenie z języka polskiego na język łaciński zdań występujących
  w ćwiczeniach) oraz słownik łacińsko-polski.