Myśl stworzenia eskadry Naczelnego Wodza w celu łączności lotniczej z Krajem nurtowała Polaków po tragicznym wrześniu już we Francji, gdzie się organizowała armia przy boku francuskiego sojusznika. Uzycie samolotu do łaczności z Krajem został zrealizowane nie z Francji, jak poprzednio planowano, ale dopiero po przeszło roku z Anglii. Nigdy jednak nie powstała eskadra Naczelnego Wodza. Natomiast z końcem października 1941 roku odkomenderowano pierwszą polską załogę do brytyjskiego dywizjonu do specjalnych zadań: 138 Sqn. Special Duty. Wkrótce potem skierowano dwie dalsze załogi. Tak więc powstał polski klucz w Eskadrze „A” w 138 Dywizjonie, któremu przydzielono nowo wyprodukowane o dużym zasięgu trzy czterosilnikowe Halifaxy. Loty polskich załóg nie ograniczyły sie tylko do Polski, ale załogi polskie wykorzystano do operacji do innych krajów. W końcowym rezultacie loty załóg polskich do innych krajów w dwójnasów przewyższały loty do Polski.