Sherman Firefly – brytyjska modyfikacja amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman z czasów II wojny światowej.

W latach 1[zasłonięte]942-19 w ramach programu Lend-Lease do Wielkiej Brytanii wysłano 17 287 czołgów średnich M4 Sherman. Brytyjskie Shermany przeszły chrzest bojowy w 23 października 1942 roku, podczas bitwy pod El Alamein. Angielscy wojskowi postanowili ulepszyć Shermana.

Na początku otrzymał brytyjską radiostację No. 19. na miejscu amerykańskiej radiostacji. Potem Brytyjczycy zaczęli wzmacniać opancerzenie czołgu, wymieniać przyrządy celownicze i obserwacyjne, zmienili silnik, ale najważniejszą modernizacją było dodanie brytyjskiej armaty 17-funtowej, która dawała możliwość podjęcia walki z niemieckimi czołgami PzKpfw VI Tiger i PzKpfw V Panther. Duże rozmiary armaty oraz jej zamka, nieproporcjonalne w stosunku do wnętrza wieży, wymusiły obrócenie jej o 90 stopni wzdłuż własnej osi, a także usunięcie stabilizacji żyroskopowej w wyniku czego leżała "na boku". W grudniu 1943 roku Brytyjczycy postanowili zmodernizować 2100 pojazdów, jednak do czerwca 1944 roku zmodernizowano do standardu jedynie 600 pojazdów. Głównym użytkownikiem była Wielka Brytania, ale pewną ilość tych czołgów otrzymały Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.