Oferuję do sprzedaży CAŁKOWICIE POZBAWIONY WSZELKICH CECH BOJOWYCH I NIEBEZPIECZNYCH korpus pocisku do polskiej haubicy polowej wzór 17 kalibru 155mm .Korpus odczyszczony z wkrętką jak przedstawiają go zdjęcia . 155 mm haubice wz.17 trafiły do Polski po raz pierwszy wraz z Błękitną Armią Hallera i na stan uzbrojenia Wojska Polskiego weszły w 1919 roku. Wraz z tą armią przybyło do kraju 48 sztuk omawianych haubic. W latach wojny z bolszewikami otrzymano z Francji w ramach zakupów kolejne egzemplarze. Nie wiadomo do końca ile, gdyż sprzęt w czasie wojny przechodził z rąk do rąk. Na dzień 1 października 1920 roku stan ilościowy wynosił jednak 206 sztuk. Haubice te przez cały okres międzywojenny stanowiły etatowe wyposażenie 10 pułków artylerii ciężkiej. Pułk artylerii ciężkiej składał się zazwyczaj z trzech dywizjonów, a każdy z nich posiadał po dwie czterodziałowe baterie armat 105 mm i haubic 155 mm wz.17. Wyjątkiem był 10 pac, który w dwóch bateriach miał ciężkie armaty 120 mm (dywizjon) i w pięciu bateriach (dwa dywizjony) haubice 155 mm. Z kolei 3 pac miał trzy baterie armat i jedną baterię haubic, 7 pac miał dwie baterie armat i trzy baterie haubic, a 8 pułk artylerii ciężkiej zaś jedną baterię armat i trzy baterie haubic 155 mm wz.17. Pewne ilości haubic znajdowały się w szkoleniu oraz w składnicach uzbrojenia. Haubica 155 mm wz.17 oceniana była bardzo wysoko. Warto zauważyć, że na swój kaliber była stosunkowo lekka. Sprzęt ten strzelający szrapnelami i granatami (ciężar granatu ok. 43,5 kg) na odległościach do 11.500 m był podstawowym działem ciężkim, a nawet można powiedzieć najcięższym. Była także bardzo wystrzymała. Jej żywotność oceniano na 77%, czyli na 6.100 strzałów ma każdą lufę.Długość: 5,91 m Szerokość: 1,9 m Masa: 3480 kg Wysokość: 1,96 m Wysokość linii ognia: 1,43 m Długość lufy: 15 kalibrów Prędkość początowa pocisku: 450 m/s Donośność: 11.200 m Kąt podniesienia lufy: 42o Ciężar pocisku: 43 kg Szybkostrzelność: 3 szt/min, przy strzelaniu ciągłym (kilka godziń 40 - 45 szt./h) Szybkość początkowa pocisku: 450 m/s Donośność praktyczna 10.000 m Donośność maksymalna: 11.200 m Masa pocisku: 43 kg Obsługa: 8 Liczba koni w zaprzęgu: 8 Granat wbijał się na głębokość od. 1,6 m (pocisk ślepy), w wyniku wybuchu, w glebie spoistej powstawał lej o średnicy ok. 3,5 m i głębokości ok. 1,5 m (6 m3)
