Oferuję do sprzedaży pustą skorupkę polskiego boforsa ppanc. wz36 kal 37mmm.h .Stan jak na skanach.RZECZ TYLKO I WYŁĄCZNIE KOLEKCJONERSKA POZBAWIONA WSZELKICH RZECZY ZABRONIONYCH I ZAKAZANYCH.Armata przeciwpancerna wz. 36 – polska wersja szwedzkiej armaty przeciwpancernej kal. 37 mm firmy Bofors. producent: Stowarzyszenie Mechaników Polskich z Ameryki (SPMzA) w Pruszkowie na licencji Boforsa (ok. 300 szt. zakupiono w Szwecji). typ: armata przeciwpancerna holowana przez zaprzęg konny lub ciągnik kołowy. kaliber: 37 mm amunicja: 37x257R długość lufy: 45 kalibrów (1665 mm) ciężar: na stanowisku ogniowym: 380 kg w położeniu marszowym: 930 kg ciężar przodka: z amunicją: 520 kg bez amunicji: 360 kg wymiary w położeniu marszowym (samej armaty): – długość: 3050 mm, – szerokość: 1220 mm, – wysokość: 1010 mm długość z przodkiem i zaprzęgiem: 7,1 m donośność: maksymalna: 7100 m skuteczna przy strzelaniu do: wozów bojowych: 2000 m szybkostrzelność praktyczna: 10 strz/min kąty ostrzału: w płaszczyźnie poziomej ze złożonymi ogonami 6° z rozłożonymi ogonami +/- 25° w płaszczyźnie pionowej + 25° –10° wysokość linii ognia: 620 mm tarcza pancerna grubości 4-5 mm celownik teleskopowy PZO o polu widzenia 30° i powiększeniu 1,4 prędkość początkowa pocisku: 800 m/s pociski: pocisk przeciwpancerny, przeciwpancerny ze smugaczem, odłamkowo-burzący ciężar pocisku: 0,70 kg ciężar naboju: 1,45 kg Jednostka ognia: 40 nb, w tym nb z poc. przeciwpancernym – 32, nb z poc. kruszącym – 8. Przodek mieścił 2 JO. skuteczność: z odległości 100 metrów potrafiły przebić pancerz o grubości do 40 mm przy uderzeniu pod kątem 30°. zaprzęg: piechota – dwukonny (jaszcz z jednym dyszlem) kawaleria – trzykonny (jaszcz z dwoma dyszlami) obsługa: 4-5 ludzi ? działon: 7 osób w piechocie działonowy celowniczy ładowniczy 3 amunicyjnych woźnica uzupełniony w kawalerii o koniowodnych. uzbrojenie indywidualne: działonowy: pistolet Vis pozostali: karabinki wz. 29 WP posiadało we wrześniu ok. 1200 szt. Doświadczenia z walk w 1939 r. pokazały, iż armata ta była bronią bardzo skuteczną. Niewielkie wymiary pozwalały na szybkie i łatwe ukrycie działka, zaś siła ognia była wystarczająca, by zniszczyć wszystkie typy czołgów biorących udział w agresji na Polskę. Armata ta mogła przebić pancerz grubości 40 mm z odległości 100 m. Jednak podczas Kampanii wrześniowej większość niemieckich czołgów miała dużo cieńszy pancerz (Panzer I, Panzer II, Panzer III o grubości 15 mm, a najcięższy z nich Panzer IV miał w 1939 roku pancerz grubości 30 mm). Niska masa armaty powodowała, iż była ona niezwykle mobilna, szczególnie kiedy wyposażono w nią oddziały kawaleryjskie, mogące przemieszczać armatę praktycznie w dowolnym terenie. Te zalety spowodowały, iż broń ta cieszyła się u żołnierzy polskich dobrą reputacją. Rok 1939 był jednym z ostatnich, w których armata ta prezentowała dużą wartość bojową. Kolejne modele czołgów były coraz większe, coraz lepiej opancerzone i czas małokalibrowych działek przeciwpancernych dobiegł końca.
