Opis książki:
Pierwsza autorska praca na temat polskiej polityki zagranicznej po 1989 roku. Roman Kuźniar koncentruje się na głównych wyzwaniach tego okresu: odzyskaniu suwerenności i zapewnieniu solidnych podstaw bezpieczeństwa oraz rozwoju gospodarczego i cywilizacyjnego. Sukcesy na tych polach przywróciły Rzeczypospolitej swobodę działania na scenie międzynarodowej. Autor łączy systematyczny wykład polityki zagranicznej z krytycznym komentarzem, który odnosi się zwłaszcza do ostatnich lat polskich zmagań z ,,nieszczęsnym darem wolności".Roman Kuźniar - profesor dr hab., kierownik Zakładu Studiów Strategicznych w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Były dyrektor departamentu analityczno-planistycznego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Autor wielu publikacji z zakresu historii najnowszej stosunków międzynarodowych, bezpieczeństwa międzynarodowego, ochrony praw człowieka, polityki zagranicznej RP: Stosunki międzynarodowe. Geneza, struktura, dynamika (Warszawa 2000, współredakcja z E. Haliżakiem), Polska polityka bezpieczeństwa 1[zasłonięte]989-20 (wyd. pol. 2001, ang. 2001, redakcja naukowa), Polityka zagraniczna RP 1[zasłonięte]989-20 (Warszawa 2003, współredakcja z K. Szczepanikiem), Bezpieczeństwo międzynarodowe czasu przemian (wyd. pol. 2003, ang. 2004, współredakcja z Z. Lachowskim), Polityka i siła. Studia strategiczne - zarys problematyki (Warszawa 2005; wyd. II 2006), Porządek międzynarodowy u progu XXI wieku (Warszawa 2005, redakcja naukowa), Prawa człowieka: prawo - instytucje - stosunki międzynarodowe (wyd. III, dodruk 2008), Droga do wolności. Polityka zagraniczna III Rzeczypospolitej (Warszawa 2008, wyd. w jęz. ang. Poland's Foreign Policy after 1989, Warszawa 2009), Pozimnowojenne dwudziestolecie 1[zasłonięte]989-20 (Warszawa 2011), Kryzys 2008 (Warszawa 2011, redakcja naukowa). Redaktor naczelny Rocznika Strategicznego.Obecnie doradca Prezydenta RP ds. międzynarodowych.Należy unikać rozumienia polityki zagranicznej jako ,,twardej gry". Polityka zagraniczna jest cierpliwym, długotrwałym i uważnym wysiłkiem, a nie grą. Kto myli politykę zagraniczną z kasynem, nie powinien zajmować się polityką, lecz udać do Monte Carlo (na własny koszt).z "Zakończenia" s. 406
|
