Książka poświęcona problematyce stosunków pomiędzy hitlerowskimi Niemcami a muzułmańskim Bliskim Wschodem. Monografie tego typu są rzadkością zarówno w piśmiennictwie zachodnim, jak i polskim. Do tej pory czytelnicy zdani byli na liczącą już niemal pół wieku monografię Łukasza Hirszowicza (1963). Problem wymagał jednak świeższego spojrzenia w świetle niedostępnych w latach 50. i 60. materiałów - czego dokonał młody łódzki badacz, nieobarczony własnym doświadczeniem historycznym i dzięki temu potrafiący obiektywnie spojrzeć na tak drażliwy - także dla Polaków - temat.

Książka uwzględnia ciekawie ujęty problem stosunku Hitlera do islamu jako religii i cywilizacji, analizę działań politycznych Niemiec w stosunku do państw arabskich, a także Turcji i Iranu czy też opis udziału ludności wyznania muzułmańskiego w siłach zbrojnych Niemiec hitlerowskich. Autor ukazuje ponadto działania organizacyjne armii niemieckiej mające na celu włączenie jak najszerszych mas muzułmańskich - zarówno z krajów arabskich, jak i z Indii oraz obszarów europejskich, a także azjatyckiej części ZSRR