Polityka Francji wobec ZSRR w latach 1944–1955 Marek Mikołajczyk

Fragment wstępu: Francję i ZSRR, a wcześniej Rosję, wszystko zdawało się różnić: obszar państwa, siła militarna, ustrój społeczno-polityczny, system wyznawanych wartości, tradycje. Mimo to od końca XIX w. państwa te nawiązały bliższą współpracę. Tak było w roku 1892, gdy Francja zawarła porozumienie z carską Rosją, tak też było w 1935 r., kiedy podpisała pakt z ZSRR. Gdy w grę wchodziło wspólne zagrożenie, różnice ustrojowe zdawały się schodzić na dalszy plan. W roku 1944 Francja zdecydowała się zawrzeć nowy układ z ZSRR. Zgodnie z oczekiwaniami Francuzów miał on stanowić jedną z głównych gwarancji bezpieczeństwa państwa, a zarazem dowód na to, że Francja odzyskała pozycję wielkiego mocarstwa.

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie założeń oraz działań polityki Francji wobec ZSRR w latach 1[zasłonięte]944-19. Polityka ta była wynikiem szeregu skompliko wanych czynników zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Do czynników wewnętrznych zaliczymy: sytuację polityczną, gospodarczą, demograficzną oraz militarną Francji, jej położenie geostrategiczne, stanowisko opinii publicznej czy też poglądy przywódców na temat miejsca i roli Francji w świecie, a także ich metody działania. Za czynniki zewnętrzne uznamy natomiast szybko postępujący proces podziału świata na dwa przeciwstawne sobie bloki, w tym przede wszystkim w kwestii Niemiec, która znalazła się w centrum uwagi obu państw.

Stron 280, Instytut Historii UAM