POL SZABLA KAWALERYJSKA WZ1934 Z POCHWĄ BÓG HONOR OJCZYZNA

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).



Prezentowany model jest wierną repliką ściśle nawiązującą do oryginału. Szabla nie jest naostrzona ani przystosowany do ostrzenia (nie nadaje się do fechtunku). Ostrze (głownia) wykonane jest ze stali toledańskiej polerowanej. Polerowanie jest wykonywane do uzyskania jednolitej, matowej, gładkiej struktury. Zalecamy aby co jakiś czas głownia i pochwa były konserwowane bardzo cienką warstwą oliwki lub innego natłuszczającego środka (pomoże to w utrzymaniu wysokiej jakości produktu).

Napis na szabli: "BÓG HONOR OJCZYZNA" (podobna szabla została przekazana przez wytwórcę tych szabel, Hutę "Ludwików" Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi z okazji mianowania go marszałkiem).



Druga strona ostrza (nie widoczna na zdjęciach) jest całkowicie gładka - specjalnie pod grawer okolicznościowy.
Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI



Materiał:

ostrze: wysokowęglowa stal toledańska, drewno, mosiądz
pochwa: wysokowęglowa stal toledańska pokryta chromem
DŁUGOŚĆ: 98cm


WAGA: 1,8 kg
"Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, polska kawaleria używała szabli różnych wzorów po byłych zaborcach oraz francuskich. Kilka polskich wytwórni podjęło wówczas produkcję szabel (Fabryka Borowskiego, Fabryka "Perkun"), lecz nie była to produkcja na dużą skalę. W 1934 roku Instytut Techniczny Uzbrojenia w Warszawie opracował nowy wzór szabli bojowej dla polskiej kawalerii, którego produkcję powierzono Hucie Ludwików w Kielcach. Model ten oznaczono jako szabla wzór 34 (S. wz.34). Od rozpoczęcia produkcji w 1936 do wybuchu wojny w 1939 wyprodukowano ok. 40.000 tych szabel w czterech seriach po 9.999 egzemplarzy, o bardzo dobrych własnościach bojowych i dużej wytrzymałości. Miały one zamkniętą rękojeść; długość głowni od ostrza pióra do nasady 82 cm. Aby szabla wz. 1934 zakwalifikowana została do odbioru musiała:
przebić sztychem blachę grubości 2 mm przez spuszczenie głowni z wysokości 2 metrów;
pięciokrotnie przeciąć pręt stalowy o średnicy 5 mm na podkładzie ołowianym bez uszkodzenia ostrza;
przejść próbę uderzenia grzbietem i płazem głowni w obły pień twardego drewna bez pęknięć okładziny i uszkodzenia głowni;
głownia oparta na drewnie i poddana ręcznemu naciskowi kilkakrotnie i obustronnie (strzałka ugięcia 150 mm w każdą stronę) nie mogła się odkształcić;
pochwa płasko ułożona na dwóch podkładkach (przy szyjce i ostrodze), obciążona ciężarem 120 kg, nie mogła wykazać odkształceń ani pęknięć;
Szabla ta została zaprojektowana tylko jako szabla kawaleryjska i była ostatnią polską szablą bojową.
1 lipca 1938 Wojsko Polskie posiadało 39.564 takich szabel".
1-Szabla [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]011-01 20:10Z [dostęp: 2[zasłonięte]011-02 12:23Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szabla&oldid=25[zasłonięte]707