Wiemy, że życie jest krótkie, więc pragniemy je przeżywać jak najpełniej. Jednak nie zawsze nam się to udaje. Valerio Albisetti przypomina, że tak naprawdę mamy bardzo mało czasu. Odwołując się do doświadczeń własnej choroby, opowiada o śmierci i przemijaniu, nie stroniąc od bezpośrednich sformułowań i szczerych wyznań. Dzięki serdecznemu, wręcz poufałemu stylowi, charakterystycznemu dla swego pisarstwa, pozostaje w bezpośredniej łączności z czytelnikiem, snując refleksje o upływającym czasie. Przez pryzmat osobistych doświadczeń pisze o wszystkim, co warto docenić w każdym kolejnym dniu, który dano nam przeżyć – o miłości,przyjaźni, bliskości innych ludzi, o wartości pracy, o pasjach, marzeniach i ich realizacji, o odnajdywaniu w sobie wiary i siły do walki z przeciwnościami, wreszcie o głębokim sensie żałoby i nadziei na życie po śmierci.